Τηλεοπτικός δημοσιογραφικός λόγος

Το μάθημα περιλαμβάνει μια σειρά διαφορετικών θεμάτων όπως: Στρατηγικές λόγου - Είδη τηλεοπτικού λόγου, η προσωδία του τηλεοπτικού λόγου Ι, η προσωδία του τηλεοπτικού λόγου ΙΙ - οι κανόνες της οπτικοακουστικής γραφής, η εκφορά του λόγου στην τηλεόραση - η δείξη τόπου και χρόνου, μοντέλα οργάνωσης των τηλεοπτικών ειδήσεων, ο παρουσιαστής ειδήσεων της Ελληνικής τηλεόρασης, η γλώσσα των τίτλων - εισαγωγές ρεπορτάζ – ρεπορτάζ, η ειδησεογραφική συνέντευξη – εισαγωγή, ανοίγματα και κλεισίματα ειδησεογραφικών συνεντεύξεων, ερωτήσεις και απαντήσεις ειδησεογραφικών συνεντεύξεων. 

Διδάσκων: 

Περικλής Πολίτης, Αναπληρωτής Καθηγητής

Συνεργάτης Ανάπτυξης Περιεχομένου: 

Γιομελάκης Δημήτριος, Δημοσιογράφος, Υποψήφιος διδάκτορας Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε.

Γκάλιος Κωνσταντίνος, Ηλεκτρονικός μηχανικός

Βιντεοσκόπηση - Επεξεργασία Υλικού: 

Γκάλιος Κωνσταντίνος, Ηλεκτρονικός μηχανικός

Γιομελάκης Δημήτριος,Δημοσιογράφος, Υποψήφιος διδάκτορας Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε.

• Εφαρμογή της γνώσης στην πράξη
• Αυτόνομη εργασία
• Ομαδική εργασία
• Εργασία σε διεθνές περιβάλλον
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
• Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

• Οι φοιτητές του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ.
• Ενδιαφερόμενοι για τη θεματική περιοχή Τηλεοπτικός δημοσιογραφικός λόγος.

Οι φοιτητές αναμένεται

• να μπορούν να διακρίνουν τα οργανωτικά πρότυπα, τη θεματολογία, τα είδη και τη γλώσσα των τηλεοπτικών δελτίων διαφόρων καναλιών 
• να μπορούν να παίξουν με επιτυχία τον ρόλο του συνεντευκτή
• να μπορούν, είτε ως ρεπόρτερ ή ως παρουσιαστές δελτίων, να ελέγχουν τα προσωδιακά χαρακτηριστικά του λόγου τους (ένταση, ύψος, τέμπο, παύσεις, επιτονικές καμπύλες) 
• να μπορούν, είτε ως ρεπόρτερ ή ως παρουσιαστές, να προφέρουν σωστά και να υπογραμμίζουν κατάλληλα τις νέες πληροφορίες
• να μπορούν, ως συντάκτες, να χειρίζονται με δεξιότητα τον αναφερόμενο λόγο και τις αφηγήσεις, που αποτελούν τα θεμέλια όλων των ειδών ρεπορτάζ

• Πρόσωπο με πρόσωπο.

• Γραπτή Εξέταση με Ερωτήσεις Σύντομης Απάντησης (Συμπερασματική)
• Γραπτή Εξέταση με Ερωτήσεις Εκτεταμένης Απάντησης (Συμπερασματική)
• Γραπτή Εργασία (Συμπερασματική)

• Steven Clayman & John Heritage (2008) Η ειδησεογραφική συνέντευξη (ελλ. μετάφραση) Αθήνα: Πατάκης

Πηγές στη βιβλιοθήκη του ιδρύματος

1. Bourdieu P. (1998) Για την τηλεόραση (Μετάφραση Σ. Διαμαντάκου & Α. Σωτηρίου). Αθήνα: Πατάκης [Sur la télévision, Paris: Liber, 1997]. http://search.lib.auth.gr/Record/252808
2. Boyd A. (2006) Η τέχνη της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας (Μετάφραση Α. Χριστοδουλίδης). Αθήνα: Κάκτος [Broadcast Journalism. Techniques of Radio and Television News. Stoneham, Mass.: Focal Press, 2001]. http://search.lib.auth.gr/Record/1002277
3. Fiske J. & J. Hartley (1992) Η γλώσσα της τηλεόρασης (Μετάφραση Ρ. Αστρινάκη). Αθήνα: Επικοινωνία και κουλτούρα [Reading television, London, Methuen, 1978]. http://search.lib.auth.gr/Record/28950
4. Fiske J. (2000) TV. Η ανατομία του τηλεοπτικού λόγου (Μετάφραση Β. Σπυροπούλου). Αθήνα: Δρομέας [Television Culture. London: Routledge, 1987]. http://search.lib.auth.gr/Record/413607
5. Yorke I. (2008) Εισαγωγή στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ (Μετάφραση Λ. Τροχαλίτου). Αθήνα: Πλέθρον [Basic TV Reporting. Stoneham, Mass.: Focal Press, 2001]. http://search.lib.auth.gr/Record/935583

Βιβλία 

A. ΓΕΝΙΚΗ

1. Casetti F. & R. Odin (1990) “De la paléo- à la néo-télévision. Approche sémio-pragmatique”, Communications 51: 9-26.
2. Champagne P. (1971) “La télévision et son langage: l’influence des conditions sociales de réception sur le message”, Revue française de sociologie 12: 406-430.
3. Fairclough N. (1995) Media Discourse. London: Edward Arnold.
4. Geis M. (1987) The Language of Politics. Ch. 8 “Linguistic Aspects of Television Journalism”. New York: Springer-Verlag.
5. Hellen Kelly-Holmes (ed.) (2000) European Television Discourse in Transition. London: Multilingual Matters.
6. Hutchby I. (2006) Media Talk: Conversation Analysis and the Study of Broadcasting. Glasgow: Open University Press.
7. Livinstone S. & P. Lunt (1994) Talk on Television. Audience participation and public debate. London & New York: Routledge.
8. Lochard G. & H. Boyer (1995) Notre écran quotidien. Une radiographie du télévisuel. Paris. Dunod.
9. Marshall J. & A. Werndly (2002) The Language of Television. London: Routledge.
10. Scannell P. (ed.) (1991) Broadcast Talk. London: Sage.
11. Scheuer J. (2000) The Sound Bite Society. Television and the American Mind. Four Walls Eight Windows.
12. Thornborrow J. (ed.) (1997) Broadcast Talk (special issue), Text 17-2.
13. Thornborrow J. & T. van Leeuwen (ed.) (2001) Authenticity in Media Discourse (special issue), Discourse Studies 3-4.
14. Tolson A. (1996) Mediations. Text and Discourse in Media Discourse. London: Edward Arnold. Tolson A. (ed.) (2001) Television Talk Shows: Discourse, Performance, Spectacle. Erlbaums.
15. Viallon P. (1996) L’analyse du discours de la télévision. Paris: Presses Universitaires de France.
16. Πασχαλίδης Γ. (1988) “Τηλεοπτικός λόγος και αφηγηματικός χώρος”, στο Ναυρίδης Κ. / Δημητρακόπουλος Γ. / Πασχαλίδης Γ. (επιμ.) Τηλεόραση και επι-κοινωνία, 175-193. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής.

Β. ΤΥΠΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΛΟΓΟΥ

1. Bourdon J. (1993) “Critique des genres télévisuels”, στο: Sfez L. (ed.) Dictionnaire critique de la communication. Paris: Presses Universitaires de France.
2. Charaudeau P. (1997a) “Les conditions d’une typologie des genres télévisuels d’information”, Réseaux 81.
3. Jost F. (1996) “Propositions pour une typologie des documents audiovisuels”, Semiotica 112-1/2:123-40.
4. Jost F. (1997) “La promesse des genres”, Réseaux 81.

Γ. ΕΙΔΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

1. Allan S. (1998) “News from NowHere: Television News Discourse and the Construction of Hegemony”, στο: Bell A. & P. Garrett (eds) Approaches to Media Discourse, 105-141. Oxford: Blackwell.
2. Bayley P. (1988) “Textuality and Rhetoric in TV News Discourse”, Studi Italiani di linguistica teorica ed applicata 17 (2-3): 313-331.
3. Bell P. & T. van Leeuwen (1994) The Media Interview. Confession, Contest, Conversation. Kensington: University of New South Wales Press.
4. Biq Y.- O (1993) “From TV talk to screen caption”, Text 13(3): 351-369.
5. Broth M. (2004) “La réalisation des images télévisées comme accomplissement social”, στο: Strunck J. et al. (eds) Genres et rhétorique des discours médiatiques, 107-124. Aalborg University Press.
6. Charaudeau P. (1997b) “L’information télévisée ou le retournement du discours de vérité”, στο: Esquenazi J.-P. (dir.) La communication de l’information, 127-141. Paris: L’Harmattan.
7. Charaudeau P. & R. Ghiglione (1997). La parole confisquée. Un genre télévisuel: le talk show. Paris: Dunod.
8. Clayman S. & J. Heritage (2002) The News Interview. Journalists and Public Figures on the Air. Cambridge: Cambridge University Press.
9. Compte C. & J. Mouchon (1990) Decoder le journal télévisé. Paris: CIEP-Belc.
10. Coulomb-Gully M. (1995) Les informations télévisées. Paris: Presses Universitaires de France.
11. Felsenthal N. (χ.χ.) Talk shows (www) Georgakopoulou A. & M. Patrona (2000) “Disagreements in Television Discussions: How small can small screen arguments be?”, Pragmatics 10-3: 323-338.
12. Gómez A. G. (2000) “Discourse, politeness and gender roles: an exploratory investigation into British and Spanish talk show verbal conflicts”, Estudios Ingleses de la Universidad Complutense 8: 97-125.
13. Gómez A. G. (2005) “Appraisal and Involvement: Analyzing the Interpersonal Semantics of American Talk show Interaction”, CLAC 21.
14. Goodman S. & P. Manners (1997) “Making it ‘real’: Words and Pictures in Television News”, Language & Communication 17-1: 53-66.
15. Haddington P. (2004) “Stance Taking in News Interviews”, SKY Journal of Linguistics 17: 107-142.
16. Higgins C. (1991) “Broadcast news: a linguistic mode of analysis”, Continuum: The Australian Journal of Media & Culture 5-1.
17. Ilie C. (1999) “Question-response argumentation in talk shows”, Journal of Pragmatics 31: 975-999.
18. Ilie C. (2001) “Semi-institutional discourse: The case of talk shows”, Journal of Pragmatics 33: 209-254.
19. Jucker A. (1986) News Interviews: A Pragmalinguistic Analysis. Amsterdam / Philadelphia: J. Benjamins.
20. Kostoudis K. (2003) “Captions in TV News: Title or Comment?”, στο Selected Papers on Theoretical and Applied Linguistics from the 15th International Symposium, 300-308. Thessaloniki: Department of Theoretical & Applied Linguistics / School of English. Aristotle University of Thessaloniki.
21. Lombardo L. et al. (eds) (1999) Massed Medias. Linguistic Tools for Interpreting Media Discourse. Ch. 3. “Television Talk” (Television news, Morning show talk, Talk shows). Milano: LED.
22. Lorenzo-Dus N. (2003) “Emotional DIY and proper parenting in Kilroy”, στο Aitchison J. & D. M. Lewis (eds) New Media Language, 136-145. London: Routledge.
23. Lancien T. (1995) Le journal télévisé. Construction de l’information et compétences d’interprétation. Paris: Crédif.
24. Makri-Tsilipakou M. (2004) “The reinforcement of tellability in Greek television eyewitnessing”, Media, Culture & Society 26 (6): 841-859.
25. Mancini P. (1988) “Simulated Interaction: How the Television Journalist Speaks”, European Journal of Communication 3: 151-166.
26. Meinhof U. (1994) “Double Talk in News Broadcasts: A Cross-Cultural Comparison of Pictures and Texts in Television News”, στο Graddol D. & O. Boyd-Barrett (eds) Media Texts, Authors and Readers: A Reader, 212- 223. Clevedon: Multilingual Matters LTD.
27. Miege B. (1993) “Journal télévisé: dispositifs et stratégies”, στο: Sfez L. (ed.) Dictionnaire critique de la communication. Paris: Presses Universitaires de France.
28. Mininni G. (1989) “Genres de discours et types de dialogue: le «talk-show»”, στο: Weigand Ε. & F. Hundsnurscher (eds) Dialoganalyse II, Vol. 1, 397-406. Tübingen: Max Niemeyer.
29. Morin V. (1978) “L’information télévisée: un discours contrarié”, Communications 28: 187-201.
30. Noren C. (2004) “Le Discours Ecrit Représenté à l’Oral comme stratégie”, στο: Strunck J. et al. (eds) Genres et rhétorique des discours médiatiques, 89-106. Aalborg University Press.
31. Nylund M. (2003) “Asking questions, making sound-bites: research reports, interviews and television news stories”, Discourse Studies 5(4): 517-533.
32. Oomen U. (1985) “Oral and literate strategies in American and German television news”, στο: Pieper U. & G. Stickel (eds) Werner Winter Sexagenario Anno MCMLWWWIII. Studia Linguistica Diachronica et Synchronica, 593-610. Berlin: Mouton de Gruyter.
33. Papazachariou D. & P. Politis (forthcoming) “Prosodic Markers of a Narrative Type: the case of Greek TV news reports”, in Tsoulas G. (ed.) Proceedings of the 7th International Conference on Greek Linguistics. York: University of York.
34. Patrona M. (2005) “Speaking authoritatively: On the modality and factuality of expert talk in Greek television studio discussion programs”, Text 25(2):233-267.
35. Patrona M. (2006) “Conversationalization and media empowerment in Greek television discussion programs”, Discourse and Society 17(1): 5-27.
36. Patrona M. (2006) “Constructing the expert as a public speaker: Face considerations on floor-claiming in Greek television discussion programs”, Journal of Pragmatics 38 (2006) 2124–2143.
37. Penz H. (1996) Language and Control in American TV Talk Shows. An Analysis of Linguistic Strategies. Tübingen: Gunter Narr.
38. Politis P. & Papazachariou D. (2009) “Register variation: prosodic features of Greek television news stories”, Journal of Applied Linguistics 23: 65-78.
39. Poulios A. (2002) “Disagreement in Greek news interviews”, στο: Makri-Tsilipakou M. (ed.) Selected Papers on Theoretical and Applied Linguistics from the 14th International Symposium (Thessaloniki / April 20-22, 2000), 353-382. Thessaloniki: Department of Theoretical & Applied Linguistics / School of English. Aristotle University of Thessaloniki. Scollon R. (1998) Mediated Discourse as Social Interaction. A Study of News Discourse [Ch. 5 “Television journalists”, ch. “Newsmakers in newspaper and television”]. London / New York: Longman.
40. Simon-Vandenbergen A.-M. (2004) “Intersubjective positioning in talk shows: A case study from British TV”, Text 24(3): 399-422.
41. Tzanne A. (2001) “ ‘What you’re saying sounds very nice and I’m delighted to hear it’. Some considerations on the functions of presenter-initiated simultaneous speech in Greek panel discussions”, Bayraktaroğlu A. & M. Sifianou (eds) Linguistic Politeness Across Boundaries. The Case of Greek and Turkish, 271-304. Amsterdam / Philadelphia: J. Benjamins.
42. Véron E. (1983) “Il est là, je le vois, il me parle”, Communications 38: 98-120.
43. Walter H. (1997) “Le dialogue à la télévision”, στο: Weigand E. (ed.) Dialogue Analysis: Units, relations and strategies beyond the sentence, 251-256. Tübingen: Max Niemeyer.
44. Weizman E. (1998) “Individual Intentions and Collective Purpose: The Case of News Interviews”, στο Weigand Ε. (ed.) Dialoganalyse VI, Vol. 2, 269-280. Tübingen: Max Niemeyer.
45. Zelizer B. (1990) “Where is the author in American TV news? On the construction and presentation of proximity, authorship, and journalistic authority”, Semiotica 80-1/2: 37-48.
46. Αρχάκης Α. & Α. Μπότσογλου (2001) “Συνεντευξιαζόμενοι πολιτικοί: Οι εξουσιαστές ως εξουσιαζόμενοι”, στο Μπουκάλας Π. & Σ. Μοσχονάς (εκδ.) Δημοσιογραφία και Γλώσσα. Πρακτικά Συνεδρίου (15-16 Απριλίου 2000), 215-232. Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ.
47. Κακαβούλια Μ. (2001) “Αφηγηματικές τεχνικές στον δημοσιογραφικό λόγο”, Γλωσσολογία 13: 75-103.
48. Μακρή-Τσιλιπάκου Μ. (2001) “Αυτόπτες Μάρτυρες: Η τηλεοπτική εκδοχή του καθημερινού λόγου”, Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία 17: 27-48.
49. Μπακάκου-Ορφανού Α. (2002) “Η εισαγωγική πρόταση των τηλεοπτικών ειδήσεων», Γλωσσολογία 14: 83-101.
50. Πατρώνα Μ. (1999). “Αντικρουόμενοι ορισμοί της πραγματογνωμοσύνης σε μια ελληνική τηλεοπτική συζήτηση”, στο Μόζερ Α. (επιμ.) Ελληνική Γλωσσολογία ’97. Πρακτικά του Γ’ Διεθνούς Γλωσσολογικού Συνεδρίου για την Ελληνική Γλώσσα, 639-647. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
51. Πολίτης Π. (2001) “Υποκειμενική επιστημική τροπικότητα και ευγένεια: παραδείγματα τηλεοπτικού συνομιλιακού λόγου”, στο: Ψάλτου-Joycey Α. & Μ. Βαλιούλη (εκδ.) Η Συμβολή της Διδασκαλίας και Εκμάθησης Γλωσσών στην Προώθηση ενός Πολιτισμού Ειρήνης (Πρακτικά του 12ου Διεθνούς Συνεδρίου της ΕΕΕΓ / Θεσσαλονίκη, 9-12 Δεκεμβρίου 1999), 411-423. Θεσσαλονίκη: Ελληνική Εταιρεία Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας.
52. Σαραφίδου Τ. (2001α) “Η λειτουργία της ερώτησης σε συγκρουσιακό περιβάλλον λόγου: πραγματολογική και σημασιολογική εξέταση”, Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα 21: 654-666.
53. Σαραφίδου Τ. (2001β) “Συνοχή και συνεκτικότητα του λόγου των τηλεοπτικών ιδεολογικών συζητήσεων”, Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία 17: 95-108.
54. Σαραφίδου Τ. (2002) “Κανόνες εναλλαγής των ομιλητών σε συζητήσεις αντιπαράθεσης: το παράδειγμα των τηλεοπτικών ιδεολογικών συζητήσεων”, Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα 22: 555-565.
55. Τζάννε Α. (2001) “Ο ρόλος της ταυτόχρονης ομιλίας σε τηλεοπτικές εκπομπές ψυχαγωγικού και ενημερωτικού χαρακτήρα στην ελληνική τηλεόραση”, στο: Πρακτικά του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνικής Γλωσσολογίας (Λευκωσία, 17-19 Σεπτεμβρίου 1999), 590-597. Πανεπιστήμιο Κύπρου / Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
56. Τζάννε Α. (2006) “ «Έχω μια απάντηση, κάντε μου μια ερώτηση». Ο λόγος των συνεντεύξεων στην ελληνική τηλεόραση”, στο: Γούτσος Δ. κ.ά. (επιμέλεια) Ο κόσμος των κειμένων. Μελέτες αφιερωμένες στον Γεώργιο Μπαμπινιώτη, 145-163. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
57. Τζάννε Α. (2007) “Η γλωσσική οικοδόμηση της ταυτότητας στην ελληνική τηλεόραση: η περίπτωση του «Συν και Πλην»”, στο: Τομέας Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών (επιμέλεια) Γλωσσικός περίπλους. Μελέτες αφιερωμένες στη Δήμητρα Θεοφανοπούλου-Κοντού, 352-363. Αθήνα: Ινστιτούτο του Βιβλίου – Α. Καρδαμίτσα.

Δ. Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

1. Baskette F. / Sissors J. / Brooks B. (19864) The art of editing. New York, Macmillan, ελλ. μτφ. Α. Χριστοδουλίδη (1990) Η τέχνη της δημοσιογραφίας [Κεφ. 17 “Επεξεργασία ειδήσεων για τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα”], Αθήνα: Γνώση.
2. Champagne P. (1971) “La télévision et son langage: l’influence des conditions sociales de réception sur le message”, Revue française de Sociologie XII : 406-430.
3. Hassanpour A. (χ.χ.) Language and Television (www)
4. Hassanpour A. (χ.χ.) Voice-over (www)
5. Hilliard R.L. (19976) Writing for Television and Radio. New York, Wadsworth Publishing Company, ελλ. μτφ. Ν. Σαρρή (2001) Γράφοντας για την Τηλεόραση και το Ράδιο, Αθήνα: Έλλην.
6. Kaminsky S. M. & Walker M. (1988) Writing for television, New York, Dell, ελλ. μτφ. Χ. Σακελλαροπούλου (1993) Γράφοντας για την τηλεόραση, Αθήνα: Νέα Σύνορα.
7. Raphael F. (1980) “The Language of Television”, στο: Michaels L. & C. Ricks (eds) The State of the Language, 304-312. Berkeley: University of California Press.
8. Scheuer J. (2001) The Sound Bite Society. How Television Helps the Right and Hurts the Left. Chapter II. “Shouting Heads: The Language of Television” (σσ. 61-89). New York & London: Routledge.
9. Simonini R. (1956) “Phonemic and Analogic Lapses in Radio and Television Speech”, American Speech 31(4): 252-263.
10. Ναυρίδη Κ. (1985) “Τηλεόραση και γλώσσα”, Σύγχρονη Εκπαίδευση 21: 77-83.
11. Σαραφίδου Τ. (1999) “Γλώσσα και επικοινωνία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης: Η περίπτωση της τηλεόρασης ως κοινωνιογλωσσικό φαινόμενο”, To Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών 27: 109-122.
12. Τάσου Α. (1995) Εκφωνητής & Ραδιόφωνο. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.