Κλασική Θεωρία Ελέγχου

Καραμπετάκης Νικόλαος

Περιγραφή

Εισαγωγή στα Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου, ιστορική ανασκόπηση, η βασική δομή τους, παραδείγματα. Μαθηματικές έννοιες για τη μελέτη των συστημάτων αυτομάτου ελέγχου (ο μετασχηματισμός Laplace, ο αντίστροφος μετασχηματισμός Laplace, εφαρμογές του μετασχηματισμού Laplace, διαγράμματα βαθμίδων, διαγράμματα ροής σημάτων) - Κλασική ανάλυση συστημάτων αυτομάτου ελέγχου στο πεδίο του χρόνου (ολική χρονική απόκριση συστημάτων, χρονική απόκριση συστημάτων πρώτης και δεύτερης τάξης - συστήματα πρώτης τάξης, ειδικά θέματα συστημάτων δεύτερης τάξης) - Ευστάθεια Συστημάτων (κριτήρια ευστάθειας, αλγεβρικά κριτήρια ευστάθειας το κριτήριο αστάθειας Nyquist) - Ο γεωμετρικός τόπος των ριζών - Απόκριση συστημάτων στο πεδίο της συχνότητας (αρμονική απόκριση συστημάτων, συσχέτιση αρμονικής και χρονικής αποκρίσεως). – Επίλυση διοφαντικών εξισώσεων πολυωνύμων και εφαρμογές στον υπολογισμό αντισταθμιστών.

CC - Αναφορά - Παρόμοια Διανομή
Διδάσκοντες

Διδάσκων: Νικόλαος Καραμπετάκης

Ο Νικόλαος Καραμπετάκης είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι πτυχιούχος (1985-1989) και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος (1989-1993) του Μαθηματικού Τμήματος του Α.Π.Θ. Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι: Αλγεβρικές Μέθοδοι για Ανάλυση, Σύνθεση και Σχεδίαση Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου, Μαθηματική Θεωρία Συστημάτων, Θεωρία Πινάκων. Είναι μέλος των: a) IFAC Technical Committee on Linear Systems και b) Vice-Chair στο IEEE Action Group on Symbolic Methods for CACSD.

Σύνδεσμος: http://anadrasis.web.auth.gr/new/karampetakhs%20page.htm

 

Συνεργάτης Ανάπτυξης Περιεχομένου: Αναστασία Γρηγοριάδου

Περιεχόμενο μαθήματος
  • Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου
  • Ανάδραση
  • Ελεύθερη απόκριση συστήματος
  • Δυναμική απόκριση συστήματος
  • Μετασχηματισμός Laplace
  • Αντίστροφος μετασχηματισμός Laplace
  • Διαγράμματα βαθμίδων
  • Διαγράμματα ροής
  • Συστήματα πρώτης τάξης
  • Ειδικά θέματα συστημάτων δεύτερης τάξης
  • Ευστάθεια Συστημάτων
  • Κριτήριο Routh
  • Κριτήριο Nyquist
  • Ο γεωμετρικός τόπος των ριζών
  • Απόκριση συστημάτων στο πεδίο της συχνότητας
  • Επίλυση διοφαντικών εξισώσεων πολυωνύμων
  • Αντισταθμιστής
  • Ελεγκτής
Μαθησιακοί στόχοι

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, οι φοιτητές θα :

α) είναι σε θέση να περιγράψουν την συμπεριφορά ενός συστήματος στο πεδίο του χρόνου και της συχνότητας,

β) είναι σε θέση να προσομοιώσουν την συμπεριφορά ενός συστήματος,

γ) είναι σε θέση να ελέγξουν την ευστάθεια ενός συστήματος,

δ) είναι σε θέση να εφαρμόσουν τεχνικές για την κατασκευή ελεγκτή κατάλληλου για την βελτίωση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του συστήματος όπως η ευστάθεια, ο χρόνος απόκρισης, ο χρόνος αποκατάστασης, το ποσοστό υπερύψωσης κ.α.

Ομάδα στόχος

Οι φοιτητές του τμήματος Μαθηματικών.

Προτεινόμενα συγγράμματα
  1. Εισαγωγή στην Μαθηματική Θεωρία Σημάτων, Συστημάτων και Ελέγχου, Τόμος Α. Κλασσική Θεωρία Ελέγχου του Α. Βαρδουλάκη.
  2. Περί Συστημάτων Ελέγχου : Εισαγωγικό Εγχειρίδιο της Σύγχρονης Θεωρίας Συστημάτων Ελέγχου του Α. Πουλιέζου.
  3. Συστήματα Αυτόματου Ελέγχου, Τόμος Α του Β. Πετρίδη.
  4. Σύγχρονα Συστήματα Αυτόματου Ελέγχου των R.C. Dorf, R.H. Bishop.

Ενότητες

Στόχος της ενότητας αυτής είναι να εισαγάγει τον φοιτητή στην έννοια του σήματος και του συστήματος μέσα από πολλά παραδείγματα ιστορικά αλλά και της καθημερινότητας. Γίνεται ο διαχωρισμός των δύο κατηγοριών συστημάτων : συστήματα ανοικτού βρόγχου και συστήματα κλειστού βρόγχου. Παρουσιάζονται πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της κάθε κατηγορίας συστημάτων. Στο τέλος τίθενται οι στόχοι της Θεωρίας Ελέγχου.

Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται τα σήματα συνεχούς χρόνου που θα χρησιμοποιηθούν κυρίως στις επόμενες ενότητες καθώς και η έννοια της χρονικής μετάθεσης σήματος. Παρουσιάζεται επίσης η έννοια της γενικευμένης παραγώγου.

Στην τρίτη ενότητα παρουσιάζεται η γενική περιγραφή ενός συστήματος στον χώρο των καταστάσεων και η ειδική της μορφή στην περίπτωση των γραμμικών συστημάτων. Δίνονται αρκετά παραδείγματα από ηλεκτρικά και μηχανικά συστήματα. Τέλος δίνεται ο τρόπος αναπαράστασης των εξισώσεων που περιγράφουν ένα σύστημα στην γενική μορφή που αναπτύχθηκε προηγουμένως. Γίνεται επίσης μια σύντομη περιγραφή της γραμμικοποίησης ενός μη γραμμικού συστήματος.

Στην τέταρτη ενότητα παρουσιάζονται βασικές ιδιότητες συστημάτων π.χ. αιτιότητα, γραμμικότητα κ.λ.π.

Βασικό εργαλείο για την επίλυση συστημάτων διαφορικών εξισώσεων αλλά και την περιγραφή συστημάτων αποτελεί ο μετασχηματισμός Laplace συναρτήσεων. Στην πέμπτη ενότητα δίνεται ο ορισμός του μονόπλευρου μετασχηματισμού Laplace και με την βοήθεια αυτού υπολογίζουμε τον μετασχηματισμό Laplace γνωστών συναρτήσεων. Στη συνέχεια μελετούμε ιδιότητες του μετασχηματισμού Laplace.

Οι μετασχηματισμοί Laplace ανάγουν τα προβλήματα επίλυσης συστημάτων διαφορικών εξισώσεων σε αλγεβρικά συστήματα των οποίων οι λύσεις συνήθως είναι ρητές συναρτήσεις. Το τελικό αποτέλεσμα που ψάχνουμε είναι ο αντίστροφος μετασχηματισμός Laplace των ρητών αυτών συναρτήσεων. Στην έκτη ενότητα εισάγουμε τεχνικές υπολογισμού του αντίστροφου μετασχηματισμού Laplace συναρτήσεων.

Στην ενότητα αυτή μελετούμε διάφορα είδη αποκρίσεων ενός συστήματος όπως : α) κρουστική απόκριση, β) βηματική απόκριση και γ) αρμονική απόκριση.

Στην ενότητα αυτή μελετούμε δύο κατηγορίες συστημάτων : α) συστήματα πρώτης τάξης και β) συστήματα δεύτερης τάξης.

Στην ένατη ενότητα δίνεται η περιγραφή ενός συστήματος στο πεδίο της συχνότητας δηλ. μέσω της συνάρτησης μεταφοράς του.

Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται αλγεβρικά κριτήρια ευστάθειας (Routh-Hurwitz, Lienard-Chipart). Τα κριτήρια αυτά προσδιορίζουν χωρίς να υπολογίζουν τα μηδενικά ενός πολυωνύμου αν αυτά βρίσκονται στο αριστερό μιγαδικό επίπεδο. Τα κριτήρια αυτά γενικεύονται στην περίπτωση που έχουμε διαστηματικά πολυώνυμα από το θεώρημα Kharitonov.

Σε αυτή την ενότητα προτείνουμε μια μεθοδολογία για την σχεδίαση του γεωμετρικού τόπου των ριζών ενός πολυωνύμου της μορφής d(s)+k*h(s) για όλες τις τιμές του πραγματικού αριθμού k (d(s), h(s) γνωστά πολυώνυμα). Ο γεωμετρικός τόπος των ριζών είναι ένα βασικό εργαλείο που ανακαλύφθηκε από τον Walter Richard Evans το 1948 και έχει ως στόχο την μελέτη της ευστάθειας συστημάτων.

  • Ποσοστό Υπερύψωσης (Maximum Overshoot) Mp
  • Ideal integral compensation.
  • Lag compensator.
  • Ideal derivative compensation.
  • Ideal derivative controller.

Στην ενότητα αυτή παρουσιάζεται μια γραφική τεχνική για τον υπολογισμό της ευστάθειας ενός συστήματος (κριτήριο ευστάθειας Nyquist).

Στην ενότητα αυτή αρχικά δίνουμε μια συνθήκη για να είναι πρώτα δύο πολυώνυμα μέσω της ορίζουσας Sylvester η οποία δημιουργείται από τους συντελεστές των πολυωνύμων που θέλουμε να ελέγξουμε. Στη συνέχεια προτείνουμε έναν αλγεβρικό τρόπο επίλυσης πάνω στον δακτύλιο των πολυωνύμων της διοφαντικής εξίσωσης a(s)x(s)+b(s)y(s)=c(s) με γνωστά τα πολυώνυμα a(s), b(s), c(s).

Κάνοντας χρήση της μεθόδου επίλυσης διοφαντικών εξισώσεων που παρουσιάσαμε στην ενότητα 15, προτείνουμε έναν τρόπο κατασκευής αντισταθμιστή για ένα κλειστό σύστημα αυτομάτου ελέγχου. Στην περίπτωση που έχουμε σύστημα με δύο εισόδους και δύο εξόδους προτείνουμε έναν τρόπο αποσύζευξης των εισόδων-εξόδων και αντιμετώπιση του προβλήματος σταθεροποίησης του συστήματος με τις τεχνικές που αναφέρθηκαν προηγούμενα.

Ανοικτό Ακαδ. Μάθημα

Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα
Επίπεδο: A-

Αρ. Επισκέψεων :  12142
Αρ. Προβολών :  61081