Κριτική Παιδαγωγική της Ειρήνης: έρευνα, θεωρία και πράξη

Μπονίδης Κυριάκος

Περιγραφή

 

Σκοπός του σεμιναρίου είναι οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες, μετά από μια εισαγωγή στην ιστορία και στις επιστημολογικές κατευθύνσεις της Παιδαγωγικής της Ειρήνης, να εμβαθύνουν στην Κριτική Παιδαγωγική της Ειρήνης, σε θεωρητικό, σε ερευνητικό και σε επίπεδο εφαρμογής. Κατά την ανάπτυξή του:

 

Α. στη θεωρητική ενότητα, εισαγωγικά, αναλύουν θεωρητικά κείμενα της Κριτικής Θεωρίας, της Κριτικής Έρευνας της Ειρήνης και της Κριτικής Παιδαγωγικής. κατόπιν μελετούν τη βιβλιογραφία και την αρθογραφία της Κριτικής Έρευνας της Ειρήνης και της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης, αναλύουν τις οντολογικές, ανθρωπολογικές, ηθικές, επιστημολογικές και παιδαγωγικές παραδοχές της και τις κατηγορίες ανάλυσής της και καταγράφουν τη δραστηριότητα σχετικών Ινστιτούτων και ερευνητικών κέντρων διεθνώς. τέλος συζητούν την προοπτική μιας Μετα-κριτικής ανάπτυξής της.

 

Β. στην ερευνητική ενότητα εξετάζουν:

  1. τα πεδία έρευνας της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης (άμεση, δομική και πολιτισμική βία στους πό
Περισσότερα  
CC - Αναφορά - Μη Εμπορική Χρήση - Όχι Παράγωγα Έργα
Περιεχόμενο μαθήματος

Ενότητα 1: Εισαγωγή στην Παιδαγωγική της Ειρήνης: Ορισμός και ιστορική ανασκόπηση

Βία, τα σύγχρονα παγκόσμια προβλήματα και
η Παιδαγωγική της Ειρήνης. Σκοπός και πρόγραμμα του σεμιναρίου. Η εξέλιξη του ειρηνιστικού παιδαγωγικού λόγου και της ειρηνιστικής εκπαιδευτικής πράξης έως τον Μεσοπόλεμο (από τον Κομένιο έως τη Νέα Αγωγή)

Ενότητα 2: Επιστημολογικός προσδιορισμός, αντικείμενο και «τύποι/παραδείγματα» της Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Ενότητα 3: «Εκπαιδεύσεις» και «σπουδές» σχετικές με την Παιδαγωγική της Ειρήνης

Εκπαίδευση για την ανάπτυξη, Πολιτική Εκπαίδευση, Εκπαίδευση για την επίλυση των συγκρούσεων, Αντιρατσισμός και Αντιρατσιστική Εκπαίδευση,  Aντισεξιστική Εκπαίδευση, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Κοινωνική και Προσωπική Εκπαίδευση, Ηθική Εκπαίδευση, Πολυπολιτισμική-Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, Παγκόσμια (Πολιτική) Εκπαίδευση, Εκπαίδευση για τον Αφοπλισμό, Σπουδές για την Ειρήνη,  Διεθνείς Σπουδές

Ενότητα 4: Θεωρητικά ερείσματα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Κριτική Θεωρία και Κριτική Παιδαγωγική

Κριτική Έρευνα της Ειρήνης:

Ορισμός, θεμελιωτές, στόχοι, πεδίο, μορφές βίας. Ερευνητικά Ινστιτούτα της Κριτικής Έρευνας της Ειρήνης και της Έρευνας της Ειρήνης γενικά

Ερευνητικά πεδία της Κριτικής Έρευνας της Ειρήνης (άμεση, δομική και πολιτισμική βία, αντίθεση κέντρου-περιφέρειας), η διάχυση των αποτελεσμάτων της στην κοινωνία και ο ρόλος της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Ενότητα 5: Παραδοχές της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Αντικείμενο της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης, η επιθετικότητα και η φύση του ανθρώπου, ο ερευνητικός προσανατολισμός της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Ενότητα 6:  Η έρευνα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης (με παραδείγματα)

Πεδίο, ερευνητικές τεχνικές και μέθοδοι ανάλυσης

Η Έρευνα Δράσης με παράδειγμα

Παρουσίαση έρευνας 1. Μορφές βίας στο σύγχρονο ελληνικό Λύκειο: μια μελέτη περίπτωσης

Παρουσίαση έρευνας 2. Δημιουργώντας ένα σχολικό «πολιτισμό ειρήνης» για παιδιά Ρομά στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο: μία έρευνα δράσης υπό το πρίσμα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Οι εθνικές σχολικές γιορτές: συζήτηση ερευνητικών δεδομένων  

Μορφές βίας στο Γυμνάσιο. Μια μελέτη περίπτωσης – Η έρευνα των φοιτητών και φοιτητριών

Ενότητα 7: Παιδαγωγικοί πόροι και πρακτικές της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Τα προγράμματα σπουδών και το παράδειγμα ενός κριτικού ειρηνιστικού προγράμματος σπουδών με θέμα «Ναζισμός». Κριτικές ειρηνιστικές παιδαγωγικές πρακτικές

Το Θέατρο του Καταπιεσμένου και το Θέατρο Forum ως παιδαγωγικές πρακτικές της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης

Διδάσκοντες

 Διδάσκων: Κυριάκος Μπονίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής

 Βιογραφικό: http://www.edlit.auth.gr/scientific/bonidis

 

 

 

 

 

 

Συνεργάτης Ανάπτυξης Περιεχομένου: Μαρία Κοντοβά

Ομάδα στόχος

Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και οι μεταπτυχιακές φοιτήτριες του Τομέα Παιδαγωγικής και εκπαιδευτικοί.

Προαπαιτούμενα

Γνώσεις που αφορούν στα ακόλουθα πεδία:

  • Εισαγωγή στις επιστήμες της Αγωγής
  • Κριτική Παιδαγωγική
  • Ιδεολογίες και μοντέλα προγραμμάτων σπουδών
  • Μεθοδολογία εκπαιδευτικής έρευνας
  • Συγγραφή επιστημονικής εργασίας
Μαθησιακοί στόχοι

Οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες θα καταστούν ικανοί και ικανές:

  • να αποσαφηνίζουν εννοιολογικά και επιστημολογικά τους όρους Παιδαγωγική της Ειρήνης, Εκπαίδευση για την Ειρήνη, Διεθνής Εκπαίδευση, Αντιρατσιστική Εκπαίδευση, Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και Παγκόσμια Εκπαίδευση
  • να κατανοούν τη σχέση της Παιδαγωγικής της Ειρήνης με την Έρευνα της Ειρήνης
  • να γνωρίζουν τη λειτουργία και τη δραστηριότητα ινστιτούτων Έρευνας για την Ειρήνη και Παιδαγωγικής της Ειρήνης παγκοσμίως
  • να γνωρίζουν τις κατευθύνσεις και την εξέλιξη της Έρευνας της Ειρήνης (παραδοσιακή, κριτική) και της Παιδαγωγικής της Ειρήνης (ατομική-ηθική, κριτική, οικολογική-συστημική, Εκπαίδευση για την Ειρήνη)
  • να αναγνωρίζουν το ρόλο της UNESCO στο σχεδιασμό μιας Εκπαίδευσης για την Ειρήνη (Συστάσεις, Συνδεόμενα σχολεία κλπ.)
  • να κατανοούν τους λόγους για τους οποίους η Παιδαγωγική της Ειρήνης γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη στη Γερμανία μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο
  • να γνωρίζουν τα θεωρητικά ερείσματα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης (Κριτική Θεωρία, Κριτική Παιδαγωγική, Κριτική Έρευνα της Ειρήνης)
  • να κατανοούν τους όρους «τρίγωνο της βίας» (άμεση, δομική και πολιτισμική βία), «αρνητική ειρήνη» και «θετική ειρήνη», «αντίθεση βορρά-νότου/ κέντρου περιφέρειας» ως βασικές έννοιες της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να διακρίνουν τα πεδία έρευνας της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να γνωρίζουν τις ερευνητικές τεχνικές και μεθόδους ανάλυσης της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να γνωρίζουν τους στόχους και τα περιεχόμενα μάθησης ενός προγράμματος σπουδών που στηρίζεται στις αρχές της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να προτείνουν τρόπους διαφοροποίησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο πλαίσιο της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να διατηρούν "ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με όλο τον κόσμο", συμμετέχοντας στις "παγκόσμιες συνομιλίες" (δια του διαδικτύου)
  • να σχεδιάζουν μία ερευνητική εργασία σε θέμα της Παιδαγωγικής της Ειρήνης:
  • να χρησιμοποιούν τις ΤΠΕ κατά την έρευνά τους και κατά την παρουσίαση της εργασίας τους.
  • να αναλύουν κριτικά, να αξιολογούν και να αξιοποιούν τις πληροφορίες που συλλέγουν
  • να αναπτύσσουν ένα κριτικό πρόγραμμα διαδικασίας
  • να διάκεινται υπέρ της ερευνητικής-βιωματικής μάθησης
  • να εργάζονται ερευνητικά, ομαδικά και συνεργατικά
  • να σχεδιάζουν ένα πρόγραμμα σπουδών στο πνεύμα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να παράγουν εκπαιδευτικό υλικό στο πνεύμα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να προτείνουν κριτικές ειρηνιστικές παιδαγωγικές πρακτικές
  • να «σκηνοθετούν» θέατρο forum σε κριτικο-ειρηνιστικό εκπαιδευτικό πλαίσιο
  • να επιλύουν τις συγκρούσεις σε εκπαιδευτικό περιβάλλον με διαμεσολάβηση
  • να αξιολογούν εν γένει κάθε πληροφορία που περιέχει εθνικά και φυλετικά αυτοστερεότυπα και ετεροστερεότυπα, βίαιες περιγραφές, ρατσιστικές αναφορές και ιδεολογική κατήχηση
  • να επινοούν τρόπους με τους οποίους, στο πλαίσιο της διδακτικής διαδικασίας, θα προάγεται η δημοκρατία, η ισότητα, η οικολογική συνείδηση και εν γένει η θετική ειρήνη
  • να διαπιστώνουν, μέσα από παραδείγματα, ότι ο πολιτισμός ενός εθνικού κράτους δεν είναι στο σύνολό του ή στα στοιχεία του μοναδικός
  • να διαπιστώνουν επιδράσεις από άλλους πολιτισμούς στο δικό τους πολιτισμό
  • να γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται η διαφορετικότητα του ‘άλλου’
  • να εντοπίζουν και να αξιολογούν κριτικά τις πολιτισμικές αναπαραστάσεις που υπάρχουν στη χώρα τους αναφορικά με τον ‘άλλο’
  • να γνωρίζουν και να αξιολογούν ιδεολογικοκριτικά το ρόλο των μέσων ενημέρωσης, του κινηματογράφου, των μέσων διδασκαλίας και των ΤΠΕ στην κοινωνικοποίηση των εκπαιδευομένων (διαμόρφωση εθνικής συνείδησης, ιδεολογική κατήχηση, βία-ειρήνη, πολιτισμικές αναπαραστάσεις αναφορικά με τον 'άλλο', οικολογική παιδεία κλπ.). να ερευνούν τα μέσα αυτά υπό το πρίσμα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης
  • να αναλύουν ιδεολογικοκριτικά και να κατανοούν τη σύγχρονη οικονομική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κρίσης
  • να συνειδητοποιήσουν πότε και πώς υφίστανται δομική και πολιτισμική βία
  • να καταδικάζουν το φασισμό
  • να εκφράζουν έμπρακτα αλληλεγγύη σε καταπιεσμένες ομάδες στο περιβάλλον τους
  • να αναλαμβάνουν δράση στο κοινωνικό πεδίο
Μέθοδοι διδασκαλίας
  1. Κάποιες ενότητες παρουσιάζει ο διδάσκων με τη μονολογική-ακροαματική, την ερωτηματικά εξελισσόμενη και τη διαλογική μορφή διδασκαλίας, με την παραγωγική και την επαγωγική μέθοδο εκάστοτε.
  2. Σε κάποιες ενότητες παρουσιάζουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θέματα στα οποία εμβάθυναν, επειδή ενδιαφέρονται ιδιαίτερα γι΄αυτά, ή αναλύονται κείμενα που μελέτησαν όλοι και όλες.
  3. Εφαρμόζονται διαλογικές και κριτικο-αναστοχαστικές παιδαγωγικές πρακτικές.
  4. Οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες αναπτύσσουν παράλληλα ερευνητικό project με θέμα: η βία (άμεση, δομική και πολιτισμική) στην εκπαίδευση. 
Μέθοδοι αξιολόγησης

«Αυθεντική» αξιολόγηση: αξιολόγηση της διαδικασίας και των τελικών προϊόντων

  • ο κάθε φοιτητής και η κάθε φοιτήτρια παραδίδει φάκελο που περιέχει το ημερολόγιο του/της που κρατά κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου, φύλλα αυτοαξιολόγησης και παρατήρησης, ό,τι παρήγαγαγε σε στο πλαίσιο ατομικών ή ομαδικών εργασιών και ερευνών (εργασίες, ασκήσεις κ.λπ.), τα οποία αξιολογούνται βάσει κριτηρίων
  • παρουσίαση και υποστήριξη της έρευνας του/της στην Ημερίδα
  • φύλλα παρατήρησης από τα σεμινάρια και τα ερευνητικά εργαστήρια και ημερολόγιο του διδάσκοντα
Προτεινόμενα συγγράμματα
  1. Agger, B. (1998). Critical social theories: an introduction. Colodorado: Westview Press
  2. Albrecht, U. (1991). Neue Perspektiven der Friedensforschung. Στο: Washmut, U. (επιμ.), Friedensforschung. Eine Handlungsorientierung zwischen Politik und Wissenschaft. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft., σσ. 17-27.
  3. Alger Chadwick, F. (2006). The International Journal of Peace Studies AFTER TEN YEARS. International Journal of Peace Studies, 11/2, σσ. 1-4.
  4. Bajaj, M. (2008). Critical peace education. Στο: Bajaj, M. (επιμ.). Encyclopedia of Peace Education. Charlotte: Information Age Publishing, σσ. 135-146.
  5. Bajaj, M. (επιμ.) (2008). Encyclopedia of Peace Education. Charlotte: Information Age Publishing. [σε ψηφιακή μορφή: http://www.tc.edu/centers/epe/entries.html].
  6. Bajaj, M. (2010). Conjectures on peace education and Gandhian studies: method, institutional development and globalization. Journal of Peace Education, 7/1, σσ. 47-63.
  7. Barash, D. (1991). Introduction to Peace Studies. Belmont, California: Wadsworth Publishing Company
  8. Bast, R. (1982),  Friedenspädagogik: Möglichkeiten und Grenzen einer Erziehung zum Frieden, Düsseldorf: Schwann.
  9. Baylis, J. κ.ά. (2008). The Globalization of World Politics - An Introduction to International Relations, Oxford: Oxford University Press.
  10. Baylis, J., Smith, S. (επιμ.) (1997) The Globalization of World Politics. An Introduction to International Relations. Oxford: Oxford University Press.
  11. Bernhard, A. (1988), Mythos Friedenserziehung, Zur Kritik Friedenspädagogik in der Geschichte der bürgerlichen Gesellschaft, Giessen: Focus.
  12. Bernhard, A. (1988β). Friedenerziehung als Legitimation von Herrschaft, Zur Kritik Friedenspdagogik in der Geschichte der bürgerlichen Gesellschaft. Köln: Pahl-Rugenstein Verlag.
  13. Birckenbach, Η.Μ., Senghaas, D. 20 Jahre Friedensforschung - 20 Jahre Friedenserziehung Στο:  http://friedenspaedagogik.de/themen/friedenserziehung/friedenspaedagogik_1900_bis_heute/1990_2000
  14. Bjerstedt, A. (1994). Disarmament education, education for international understanding, global education, peace education and other related terms. Comments and Preferences in a Group of Experts. Peace Education Miniprints, 61. Malmö-Sweden: School of Education.
  15. Bjerstedt, A. (1995), Peace Education Articles. A Selective Bibliography with a Focus on Materials in English, German and the Scandinavian Languages, Peace Education Miniprints No. 75, Lund University, Malmo-Sweden: School of Education.
  16. Boal,A. (1979). Theatre of the Oppressed. London: Pluto Press.
  17. Boulding, E. (1995). Feminist inventions in the art of peacemaking. Peace and Change, 20, 408-434.
  18. Brocke-Utne, B. (1985) Educating for Peace: A Feminist Perspective. New York: Pergamon Press.
  19. Brock-Utne, B. (1989). Feminist Perspectives on Peace and Peace Education. NewYork: Pergamon Press
  20. Burns, R.J., Aspeslagh, R. (επιμ.) (1996). Three decades of peace education around the world: An anthology. New York: Garland.
  21. Γούναρη, Π., Γρόλλιος, Γ. (επιμ.) (2010). Κριτική Παιδαγωγική – μια συλλογή κειμένων. Αθήνα: Gutenberg.
  22. Calleja, J. (ed.) (1999), Peace education, Leece Italy: PENSA Multimedia.
  23. Calliess J., Lob E.R. (Hrsg.) (1987), Praxis der Umwelt - und Friedenserziehung, Band Ι, ΙΙ, ΙΙΙ: Grundlagen, Düsseldorf: Schwann Handbuch.
  24. Carr, W., Kemmis, S. (1986). Becoming Critical: Education, Knowledge and Action Research. Falmer Press and Deakin University Press
  25. Erdmann, Κ.D. (1982), «Internationale Schulbuchrevision zwischen Politik und Wissenschaft», Internationale Schulbuchforschung, 4, Frankfurt: Diesterweg, σσ. 249-260.
  26. Esser, S. (1973). Gesellschaftskritische Friedenserziehung in Familie und Erwachsenenbildung. Στο: Wulf, C. (επιμ.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, σσ. 87-90.
  27. Euler, P. (2004). Kritik in der Pädagogik Zum Wandel eines konstitutiven Verhältnisses der Pädagogik. Στο: Pongratz, L., Nieke, W., Masschelein, J. (επιμ.). Kritik der Pädagogik-Pädagogik als Kritik. Opladen: Leske Budrich.
  28. Freire, P. (1971). Pedagogy of the oppressed. New York: Seabury Press.
  29. Freire, P. (1973). Education for critical consciousness. New York: Seabury Press.
  30. Ινστιτούτο Εκπαίδευσης για την Ειρήνη (1988), UNESCO, Σύσταση 1974 (Παρίσι): εκπαίδευση για τη διεθνή κατανόηση, συνεργασία και ειρήνη, Θεσσαλονίκη.
  31. Galtung, J. (1969). Violence, Peace and Peace Research. Journal of Peace Research. 6/3, σσ. 167-191.
  32. Galtung, J. (1972). Eine strukturelle Gewalt des Imperialismus. Στο: Senghaas, D.  (επιμ.). Imperialismus und strukturelle Gewalt, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, σσ. 29-104.
  33. Galtung, J. (1973α). Abbau struktureller Gewalt als Aufgabe der Friedenserziehung. Στο: Wulf, C. (επιμ.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, σσ. 22-23.
  34. Galtung, J. (1973β). Probleme der Friedenserziehung Στο: Wulf, C. (επιμ.). Kritische Friedenserziehung. Frankfurt: Suhrkamp, σσ. 23-44.
  35. Galtung, J. (1975). Strukturelle Gewalt, Reinbeck: rororo.
  36. Galtung, J. (1976), “Peace education: problems and conflicts”, στο: Haavelsrud, M. (ed.), Education for peace: Reflection and Action, Guilford: IPC Science & Technology Press.
  37. Galtung, J. (1987),  “Begriffsbestimmung: Frieden und Krieg”, στο: Calließ J., Lob E.R. (Hrsg.), Praxis der Umwelt- und Friedenserziehung, Band 1: Grundlagen, Dsseldof: Schwann Handbuch, σσ. 331-336.
  38. Galtung, J. (1990), “Cultural Violence“, Journal of peace research, Vol. 27, No 3 (Aug. 1990), 291-305.
  39. Galtung, J. (1996). Peace by peaceful means: Peace and conflict development and civilization. London: Sage Publications.
  40. Galtung, J. (1999), Die andere Globalisierung. Perspektive fuer eine zivilisierte Weltgesellschaft im 21. Jahrhundert, Muenster: agenda Verlag.
  41. Giroux H.A. (1983). Theory and Resistance in Education: A Pedagogy for the Opposition. Westport: Bergin & Garvey.
  42. Graham, P. & Selby, D. (1988), Global Teacher, Global Learner, London: Hodder & Stoughton.
  43. Gruschka, A. (1988). Negative Pädagogik. Eine Einführung in die Pädagogik mit Kritischer Theorie. Wetzlar: Büchse der Pandora.
  44. Harris, I. (1988). Peace Education.  New York: McFarland & Co.
  45. Harris, Ι. (1999). Types of Peace Education. Στο: Raviv, A., Oppenheimer, L., Bar-Tal, D. (επιμ.). How children understand war and peace. San Francisco: Jossey-Bass, σσ. 299-317.
  46. Harris, I. (2004), Peace education theory, Journal of peace education, 1/1, σσ. 5-18.
  47. Harris, I., M. Morrison (20032). Peace education. Jefferson, New York: McFarland.
  48. Hicks, D. [επιμ.] (1988), Education for peace: issues, principles and practice in classroom, London and New York: Routledge.
  49. Καψάλης, Α, Μπονίδης, Κ., Σιπητάνου, Α. (επιμ.) (2000), Η εικόνα του 'άλλου'/γείτονα στα σχολικά βιβλία των βαλκανικών χωρών, Αθήνα: τυπωθήτω
  50. McLaren, P. (1997). Revolutionary Multiculturalism: Pedagogies of Dissent for the New Millennium. Boulder, CO: Westview.
  51. McLaren, P. (2000). Che Guevara, Paulo Freire, and the pedagogy of revolution. Lanham, MD: Rowman and Littlefield.
  52. McLaren, P. (2007). Life in schools. An introduction to Critical Pedagogy in the foundations of education.  Boston: Allyn and Bacon.
  53. Μοντεσσόρι, Μ. [(1949), Educatione e pace], ελληνική έκδοση (1986), Παιδαγωγικό Μανιφέστο, μτφρ. Μ. Λώμη, Αθήνα: Γλάρος.
  54. Μπονίδης, Κ (2004) «Όψεις εθνοκεντρισμού στη σχολική ζωή της ελληνικής εκπαίδευσης: Οι εθνικές επέτειοι της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου», περ. Σύγχρονη Εκπαίδευση, τ. 134, σσ. 27-42.
  55. Μπονίδης, Κ. (2004), Το περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου ως αντικείμενο έρευνας: διαχρονική εξέταση της σχετικής έρευνας και μεθοδολογικές προσεγγίσεις, Αθήνα: Μεταίχμιο.
  56. Μπονίδης, Κ. (2010), Παιδαγωγική της ειρήνης: Η θεωρία και η πράξη μιας εκπαίδευσης που αποβλέπει στην ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικολογία, Αθήνα: Μεταίχμιο (υπό έκδοση).
  57. Nicklas, H. & Ostermann, Ä. (1973). Überlegungen zur Gewwinung friedensrelevanter Lernziele aus dem Stand der kritischen Friedensforschung Στο: Wulf, C. (επιμ.). Kritische Friedenserziehung. Frankfurt: Suhrkamp, σσ. 315-326.
  58. Nicklas, H. & Ostermann, Ä. (1991), «Kann man zum frieden erziehen?», στο: Heck, G., Schurig, M., Friedenspädagogik - Theorien, Ansätze und bildungspolitische Vorgaben einer Erziehung zum Frieden (1945-1985), Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft, σσ. 186-193.
  59. Παπαδοπούλου, Δ.  (επιμ.) (1990). Εκπαίδευση για την ειρήνη και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Θεσσαλονίκη: Εργαστήριο εκπαίδευσης για την ειρήνη.
  60. Παπαδοπούλου, Δ. (επιμ.) (2004). Για έναν πολιτισμό ειρήνης: η εκπαίδευση για την Ειρήνη στο σχολείο. Θεσσαλονίκη: Έδρα UNESCO του Α.Π.Θ.
  61. Pongratz, L. (1989). dagogik im Prozeß der Moderne. Studien zur Sozial - und Theoriegeschichte der Schule. Weinheim: Deutscher Studien Verlag.
  62. Read, H. (1949) Education for Peace. New York: C. Scribner’s Sons.
  63. Reardon, B. (1988). Comprehensive peace education. New York and London: Teachers College Press.
  64. Reardon, B. (1993). Women and peace. Feminist visions of global security. New York: State University o New York.
  65. Reardon, B. (1996). Militarism and sexism. Influences on education for war. Στο: R.J. Burns, R. Aspeslagh. Three Decades of Peace Education around the World. An Anthology. New York: Routledge.
  66. Reardon, B. (1997). Human rights as education for peace. In G. Andreopoulos and R.P. Claude (Eds.), Human rights education for the twenty first century. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
  67. Reardon, B. (2001). Education for a culture of peace in a gender perspective. Paris: UNESCO.
  68. Senghaas, D.  (1969)3. Abschreckung und Frieden. Studien zur Kritik organisierter Friedlosigkeit. Frankfurt am Main: Europäische Verlagsanstalt.
  69. Senghaas, D.(1971)6. Kritische Friedensforschung, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag
  70. Senghaas, D.(1969)3. Aggressivität und kollektive Gewalt, Stuttgart: Verlag Kohlhammer 1971
  71. Senghaas, D. (1972) (επιμ.). Imperialismus und strukturelle Gewalt, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  72. Senghaas, D.(επιμ.) (1973)2. Friedensforschung und Gesellschaftskritik, Frankfurt am Main: Fischer Verlag.
  73. Senghaas, D.(επιμ.) (1974). Peripherer Kapitalismus. Analysen über Abhängigkeit und Unterentwicklung, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  74. Shor, I. (1992). Empowering education: Critical teaching for social change. Portsmouth, NH: Heinemann.
  75. Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (επιμ.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann.
  76. Sünker, H., Krüger, H.-H. (1999). Kritische Erziehungswissenschaft am Neubeginn?!, Frankfurt a. M.: Suhrkamp.
  77. Trifonas, P. P., & Wright, B. L. (ed.)(2013). Critical peace education: Difficult dialogues. Dordrecht: Springer.
  78. Wintersteiner, W, (2001), „Haetten wir das Wort, wir braeuchten die Waffen nicht“. Erziehung fuer eine Kultur des Friedens.  Innsbruck, Vienna, Munich: Studien Verlag.
  79. Wintersteiner, W, (2004)2, Paedagogik des Anderen. Bausteine fuer eine Friedenspaedagogik in der Postmoderne, Muenster: Waxmann.
  80. Wintersteiner W. (2003). A Legal Framework for Peace Education. Στο: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (επιμ.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, σσ. 314-346.
  81. Wintersteiner, W., Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (2003) (επιμ.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann.
  82. Wulf, Ch. (επιμ.) (1973). Kritische Friedenserziehung. Frankfurt: Suhrkamp.
  83. Wulf, Ch. (2003). Educational Science: Hermeneutics, Empirical Research, Critical Theory. Münster, New York, München, Berlin: Waxmann.

Δικτυακοί τόποι:

  1. http://www.dadalos.org/
  2. http://www.efpinternational.org/index.php/News/efp-receives-new-grant.html
  3. http://www.friedenspaedagogik.de
  4. http://www.unesco.auth.gr
  5. http://www.tandf.co.uk/journals/offer/pec_info.asp
Βιβλιογραφία

Ελληνόγλωσση βιβλιογραφία

  1. Anderson, B. (1997), Φαντασιακές κοινότητες. Στοχασμοί για τις απαρχές και τη διάδοση του εθνικισμού, μτφρ. Π. Χαντζαρούλα, Αθήνα: Νεφέλη.
  2. Γιαγλής, Δ. (1983). Θεμελιώδεις αρχές και ιδέες στην παιδαγωγική της M. Montessori.Θεσσαλονίκη: Αφοι Κυριακίδη.
  3. Cohen, L., Manion, L, Morrison, K. (2007). Μεθοδολογία εκπαιδευτικής έρευνας. Αθήνα: Μεταίχμιο.
  4. Frey, K. (1986),  Η μέθοδος Project, μτφρ. Κ.Μάλλιου, Θεσσαλονίκη: Αφοι Κυριακίδη.
  5. Ζώνιου Χ. (2003).  Το Θέατρο του Καταπιεσμένου, στο: http://www.theatroedu.gr/main/ images/stories/files/Magazine/EandT_e-mag_Dec2003_GR_06.pdf
  6. Ινστιτούτο Εκπαίδευσης για την Ειρήνη (1988), UNESCO, Σύσταση 1974 (Παρίσι): εκπαίδευση για τη διεθνή κατανόηση, συνεργασία και ειρήνη, Θεσσαλονίκη.
  7. Καψάλης, Α, Μπονίδης, Κ., Σιπητάνου, Α. (επιμ.) (2000), Η εικόνα του 'άλλου'/γείτονα στα σχολικά βιβλία των βαλκανικών χωρών, Αθήνα: τυπωθήτω
  8. Κωνσταντινίδου, Θ. (2000), Η κατασκευή της εθνικής ταυτότητα στα ελληνικά σχολικά βιβλία ιστορίας: Μια κριτική κοινωνικοψυχολογική προσέγγιση, Aνέκδοτη διδακτορική διατριβή, Τμήμα Ψυχολογίας, Φιλοσοφική Σχολή, Α.Π.Θ.
  9. Μοντεσσόρι, Μ. [(1949), Educationeepace], ελληνική έκδοση (1986), Παιδαγωγικό Μανιφέστο, μτφρ. Μ. Λώμη, Αθήνα: Γλάρος.
  10. Μπονίδης, Κ (2004) «Όψεις εθνοκεντρισμού στη σχολική ζωή της ελληνικής εκπαίδευσης: Οι εθνικές επέτειοι της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου», περ. Σύγχρονη Εκπαίδευση, τ. 134, σσ. 27-42.
  11. Μπονίδης, Κ. (1998) “Ζητήματα έρευνας του παρακειμένου των εγχειριδίων: Εθνικά αυτο-στερεότυπα και ετερο-στερεότυπα στην εικονογράφηση των εγχειριδίων ‘η Γλώσσα μου’ του Δημοτικού Σχολείου”, Πρακτικά του Πανελλήνιου Συνεδρίου με θέμα: “Ελληνική παιδαγωγική και εκπαιδευτική έρευνα”, Αθήνα: Ατραπός, σσ. 239-246.
  12. Μπονίδης, Κ. (1998), Έρευνα των προδιαγραφών της διδασκαλίας στην Ελληνική Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: Η ανάλυση των εν χρήσει σχολικών εγχειριδίων του γλωσσικού μαθήματος υπό το πρίσμα  της Παιδαγωγικής της Ειρήνης (διδακτορική διατριβή)(υπό έκδοση στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα).
  13. Μπονίδης, Κ. (1998). Έρευνα των προδιαγραφών της διδασκαλίας στην Ελληνική Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: Η ανάλυση των εν χρήσει σχολικών βιβλίων του γλωσσικού μαθήματος υπό το πρίσμα της Παιδαγωγικής της Ειρήνης. Ανέκδοτη διδακτορική διατριβή. Τομέας Παιδαγωγικής Φιλοσφικής Σχολής Α.Π.Θ. 
  14. Μπονίδης, Κ. (2003), «Η Παιδαγωγική και η Εκπαίδευση της ειρήνης ως φορείς σχεδιασμού και διάχυσης ενός κοινωνικού νεωτερισμού στη ΝΑ Ευρώπη», περ. Επιστήμες Αγωγής, τ. 3, σσ. 87-99.
  15. Μπονίδης, Κ. (2004),Το περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου ως αντικείμενο έρευνας: διαχρονική εξέταση της σχετικής έρευνας και μεθοδολογικές προσεγγίσεις, Αθήνα: Μεταίχμιο.
  16. Μπονίδης, Κ. (2011). Προγράμματα σπουδών, εκπαιδευτική διαδικασία και εκπαιδευτικό υλικό: τέσσερις αφηγήσεις και ένα μετακείμενο, Θεσσαλονίκη: Γράφημα (υπό έκδοση). 
  17. Μπονίδης, Κ. Καλογεράκη, Α. (2004), «Ο πολιτισμικός ρατσισμός ως θέμα διερεύνησης στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών: Το παράδειγμα σχεδιασμού και εκτέλεσης ενός project, που διεξήχθη στο πλαίσιο του μαθήματος ‘Παιδαγωγική της Ειρήνης και Εκπαίδευση για την Ειρήνη’, με θέμα τον πολιτισμικό ρατσισμό προς τα ομοφυλόφιλα άτομα», στο: Παπαζήση, Θ., Χατζητρύφων, Ν., Κτενίδης, Θ. (επιμ.), Το Φύλο και η Συμπεριφορά του: νομικές, ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις της ομοφυλοφιλίας και της ομοφυλοφοβίας. Πρακτικά 1ης Διεπιστημονικής Διημερίδας για την Ομοφυλοφιλία και την Ομοφυλοφοβία «Η κατάσταση στην Ελλάδα και οι προοπτικές βελτίωσής της» Θεσσαλονίκη, 9 & 10 Οκτωβρίου 2000, Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, σσ. 140-147.
  18. Μπονίδης, Κ., Αντωνίου, Φ., Μπουραντάς, Ό. (2002) «Ο εθνικός ‘εαυτός’ και ο εθνικός ‘άλλος’ στην εικονογράφηση των ελληνικών και τουρκικών σχολικών εγχειριδίων του γλωσσικού μαθήματος», περ. Μακεδνόν, τ. 10, σσ. 77-92.
  19. Neill, A. (1972), Θεωρία και πράξη της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης, μτφρ. Κ. Λάμπος. Αθήνα: Μπουκουμάνης.
  20. Πανταζής, Β. (2009). Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δικαιώματα του Παιδιού και Εκπαίδευση. Ατραπός. Αθήνα
  21. Παπαδοπούλου, Δ.  (επιμ.) (1990). Εκπαίδευση για την ειρήνη και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Θεσσαλονίκη: Εργαστήριο εκπαίδευσης για την ειρήνη.
  22. Παπαδοπούλου, Δ. (επιμ.) (2004). Για έναν πολιτισμό ειρήνης: η εκπαίδευση για την Ειρήνη στο σχολείο. Θεσσαλονίκη: Έδρα UNESCO του Α.Π.Θ.
  23. Reble, A. (1999). Ιστορία της Παιδαγωγικής. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαδήμα.
  24. Röhrs, H. (1984). Το κίνημα της προοδευτικής εκπαίδευσης. Θεσσαλονίκη: Αφοι Κυριακίδη.
  25. Rousseau, J.J. (1762),  Émile ou De l' éducation. Στην ελληνική έκδοση (χ.χ.). Αιμίλιος ή για την εκπαίδευση, μτφρ. Ι. Λο Σκόκκο, τ. 1-2, Αθήνα: Αναγνωστίδης.
  26. Τερζής, Ν., Δέλτσιου, Ε., Μπονίδης, Κ. (2001) «Ελλάδα-Βαλκάνια-Ευρώπη: Λαοί και πολιτισμός», στο: Διαθεματικό Εκπαιδευτικό Υλικό για την Ευέλικτη Ζώνη Καινοτόμων Δράσεων, Γυμνάσιο, Τόμος Β’ – Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, Εκφάνσεις Τέχνης, ΥΠΕΠΘ-ΠΙ: Αθήνα, σσ. 11-73.
  27. Τερζής, Ν., Μπονίδης, Κ., Δέλτσιου, Ε. (2001). Ελλάδα-Βαλκάνια-Ευρώπη: Λαοί και πολιτισμός. Στο: Διαθεματικό Εκπαιδευτικό Υλικό για την Ευέλικτη Ζώνη Καινοτόμων Δράσεων, Γυμνάσιο, Τόμος Β’ – Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, Εκφάνσεις Τέχνης, ΥΠΕΠΘ-ΠΙ: Αθήνα, σσ. 11-73.
  28. Φραγκουδάκη, Α., Δραγώνα (επιμ.) Θ. (1997). ‘Tι είναι η πατρίδα μας;’ Eθνοκεντρισμός και Eκπαίδευση. Aθήνα:  Aλεξάνδρεια.

 

Ξενόγλωσση βιβλιογραφία

  1. Apple, M. W. (1995)2. Education and Power. New York: Routledge.
  2. Apple, M. W. (1996). Cultural Politics and Education. New York: Teachers College Press.
  3. Apple, M. W. (2000). Official Knowledge: Democratic Knowledge in a Conservative Age. New York: Routledge,.
  4. Apple, M. W. (2001). Educating the "Right" Way: Markets, Standards, God and Inequality. New York: Routledge Falmer.
  5. Apple, M. W. (2003). The State and Politics of Education. New York: Routledge.
  6. Apple, M. W. (2004)3. Ideology and Curriculum. New York: Routledge.
  7. Apple, M. W. (2005) Education, Markets, and an Audit Culture». Critical Quarterly, 47/1- 2, pp. 11 -29.
  8. Aronowitz, S. (2003). How class works: Power and social movement. New Haven, CT: Yale University Press.
  9. Assel, H.G. (1971), Friedenpädagogik als Problem politischer Bildung. Στο: Kabel, R, Assel, H.G... Friedensforschung.  Friedenpädagogik als Problem politischer Bildung. Bonn: Bundeszentrale für politische Bildung, pp. 83-170.
  10. Bajaj, M. (2008). Critical peace education. In: Bajaj, M. (ed.). Encyclopedia of Peace
  11. Bajaj, M. (ed.) (2008). Encyclopedia of Peace Education. Charlotte: Information Age Publishing. [σε ψηφιακή μορφή: http://www.tc.edu/centers/epe/entries.html].
  12. Bajaj, M. (2010). Conjectures on peace education and Gandhian studies: method, institutional development and globalization. Journal of Peace Education7/, pp. 47-63.
  13. Boal,A. (1979). Theatre of the Oppressed. London: Pluto Press.
  14. Boulding, E. (2000). Cultures of peace: the hidden side of history Syracuse: Syracuse University Press.
  15. Brocke-Utne, B. (1985) Educating for Peace: A Feminist Perspective. New York: Pergamon Press.
  16. Brock-Utne, B. (1989). Feminist Perspectives on Peace and Peace Education. NewYork: Pergamon Press.
  17. Bronkhorst, J. (2003). Freinet Paedagogik und neue Medien. In: Eichelberger, H. (ed.): Freinet Paedagogik. Wien: Studien Verlag.
  18. Brookfield, S. (2001). Repositioning ideology critique in a critical theory of adult learning, Adult education quarterly. 52/1, pp. 7-22
  19. Broschard, M. (1978), Erziehung zum Frieden, Frankfurt a. M.: Europäische Hochschul-schriften, Reihe XI/51.
  20. Brown M.E., Lynn-Jones S.M.,. Miller S.E. (ed.) (1996). Debating the Democratic Peace, Cambridge, Massachusetts: MIT Press
  21. Buddrus, V., Loewer, H.D. (1987). Friedenspädagogik als ganzheitliche Pädagogik. In: Zeitschrift für Pädagogik, 21, pp. 287-289.
  22. Burns, R., Aspeslagh, R. (1983). Concepts of peace education: a view of Western experience. International Review of education, 29/3, pp. 311-330.
  23. Burns, R.J., Aspeslagh, R. (eds) (1996). Three decades of peace education around the world: An anthology. New York: Garland.
  24. Calleja, J. (ed.) (1999), Peace education, Leece Italy: PENSA Multimedia.
  25. Carr, W., Kemmis, S. (1986). Becoming Critical: Education, Knowledge and Action Research. Falmer Press and Deakin University Press .
  26. Claußen, B. (1979). Zur Didaktik der Friedenserziehung. Στο: Küppel, Ch. (ed.). Friedenserziehung. Eine Einfürung. Opladen: Leske Verlag + Budrich, ed. 111-160.
  27. Claußen, B., & Scarbath, H., (ed.)(1979). Konzepte einer kritischen Erziehungswissenschaf., München-Basel: Ernst Reinhard.
  28. Collinge, J. (1993), Peace Education across the Curriculum: Some Perspectives from New Zealand, Peace Education Miniprints No. 52, Malmo-Sweden: Lund University, School of Education.
  29. Comenius, A.J. (1667). Angelus Pacis. Στο: Comenius, A.J. (1977). Der Engel des Friedens.Ausgewählte Werke, V. 3, Hildesheim/New York, pp. 339-373.
  30. Council of Europe (1985), Recommendation No. R. (85) 7 of the Committee of Ministers to member states on teaching and learning about Human Rights in school, Strasbourg: Council of Europe.
  31. Daase, Ch. (2004). Demokratischer Frieden - Demokratischer Krieg. Drei Gründe für die Unfriedlichkeit von Demokratien. Στο: Schweizer, Christine, Aust, Björn, Schlotter, Peter: Demokratien im Krieg, Baden-Baden : Nomos-Verl.-Ges., σσ.http://www.carnegieendowment.org/npp/ 53-71.
  32. Derksen, S.C. (1969), Erziehung zum Krieg oder zum Frieden?. Zukunfst- und Friedensforschung (Sonderheft Pädagogik). v 3, pp. 56-61.
  33. Dewey, J. (1897). My Pedagogic Creed. SchoolJournal.  54 , pp. 77-80.[σε ψηφιακή μορφή στην ιστοσελίδα http://dewey.pragmatism.org/creed.htm].
  34. Dewey, J. (1910). HowWeThink. Boston: D.C. Heath.& Co. [ελληνική έκδοση (1939): Πως σκεπτόμεθα, μτφρ. Γ. Κατσαμπά, Αθήνα].
  35. Dewey, J. (1916). Democracy and Education: An introduction to the philosophy of education. New York: Macmillan Co. [σε ψηφιακή μορφή στην ιστοσελίδα: www.ilt.columbia.edu/publications/dewey.html].
  36. Dewey, J. (1938). Experience and Education. New York: Macmillan. [ελληνική έκδοση (1980): Εμπειρία και εκπαίδευση, μτφρ. Λ. Πολενάκης, Αθήνα: Εκδόσεις Γλάρος].
  37. Dewey, J. & DeweyE. (1915). Schools of Tomorrow. New York: E.P.Dutton [ελληνική έκδοση (1924): Τα σχολεία της εργασίας μτφρ. Μ. Μιχαηλίδης, Αθήνα: Γλάρος. (σε ψηφιακή μορφή στην ιστοσελίδα: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/3/8/2/metadata-389-0000002.tkl].
  38. Diaz-Soto, L. (2005). How can we teach peace when we are so outraged? A call for critical peace education. Taboo: The Journal of Culture and Education, Fall-Winter: 91-96.
  39. Duckworth, Ch. (2008). Maria Montessori and Peace Education. In: Bajaj, M. (ed.). Encyclopedia of Peace Education. Charlotte: Information Age Publishing, σσ. 33-38.
  40. Dunker, L. (Hrsg.) (1988), Frieden lerhen?, Ulm: Armin Vaas Verlag.
  41. Ehrenspeck, Y. (2001). Strukturalismus und Poststrukturalismus in der Erziehungswissenschaft. In: Frietzsche, B., Hartmann, J., Schmidt, A, Tervooren, A. (eds.). Dekonstruktive Pädagogik. Erziehungswissenschaftliche Debatten unter poststrukturalistischen Perspektiven. Opladen: Leske+Budrich, pp. 21-33.
  42. Epstein, E. (1994), “Comparative and International Education: Overview and Historical Development”, στο: Husén, T., Postelethwaite, N.T., The International Encyclopedia of Education, 2, Oxford: Pergamon, pp. 918-923.
  43. Erdmann, Κ.D. (1982), «Internationale Schulbuchrevision zwischen Politik und Wissenschaft», Internationale Schulbuchforschung, 4, Frankfurt: Diesterweg, pp. 249-260.
  44. Esser, S. (1973). Gesellschaftskritische Friedenserziehung in Familie und Erwachsenenbildung. Στο: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 87-90.
  45. Fischer, R. (2005). Montessori Pädagogik und die didaktischen Materialien. Στο: Fischer, R., Heitkämper, P. (ed.). Montessori Pädagogik: aktuelle und internationale Entwicklungen. Münster: Lit Verlag, pp. 349-366.
  46. Fischer, R., Heitkämper, P. (eds.) (2005). Montessori Pädagogik: aktuelle und internationale Entwicklungen. Münster: Lit Verlag.
  47. Foerster, F.W. (1908), Christentum und Klassenkampf. Spzialethische und sozialpädagogische Betrachtungen. Zürich: Schulthess.
  48. Freire, P. (1971). Pedagogy of the oppressed. New York: Seabury Press.
  49. Freire, P. (1973). Education for critical consciousness. New York: Seabury Press.
  50. Freire, P. (1975). Cultural action for freedom. Boston, Massachusetts: Harvard Educational Review.
  51. Freire, P. (1978). Pedagogy in process: The letters to Guinea-Bissau. New York: Seabury
  52. Freire, P. (1987). Literacy: Reading the word & the world. Boston, Massachusetts: Bergin & Garvey Publishers.
  53. Freire, P. (1989). Learning to question: a pedagogy of liberation. New York: Continuum Press.
  54. Freire, P. (1993). Pedagogy of the city. New York: Continuum Press.
  55. Freire, P. (1994). Pedagogy of hope: Reliving pedagogy of the oppressed. New York: Continuum.
  56. Freire, P. (1996). Letters to Cristina: Reflections on my life and work. New York: Routledge.
  57. Freire, P. (1997α). Pedagogy of the heart. New York: Continuum Press.
  58. Frieters-Reermann, N. (2010). Frieden lernen. Friedens- und Konfliktpädagogik aus systemisch-konstruktivistischer Perspektive. Duidburg, Köln: Wiku-Wissenschaftverlag.
  59. Fritzsche, K.P. (1992c), “Schulbuchforschung und Schulbuchbeurteilung im Disput”, In: Fritzsche, P. (ed.), Schulbuch auf dem Prüfstand, Studien zur Interkationalen Schulbuchforschung-Schriftreihe des Georg-Eckert-Instituts, 75, Frankfur/Main: M. Diesterweg, pp. 9-22.
  60. Fromm E. (1956). Haben oder Sein: die seelischen Grundlagen einer neuen Gesellschaft. München : Deutscher Taschenbuch Verlag. 
  61. Fromm E. (1976). Die Kunst des Liebens. Frankfurt/M ; Berlin : Ullstein,  
  62. Fry, D.P. & Björkqvist, K. (ed.) (1997). Cultural variation in conflict resolution: Alternatives to violence. New York: Lawrence Erlbaum.
  63. Fry, D.P. (2005). The Human Potential for Peace: An Anthropological Challenge to Assumptions about War and Violence.  Oxford: Oxford University Press.
  64. Galtung, J. (1969). Violence, Peace and Peace Research. Journal of Peace Research. 6/3, pp. 167-191.
  65. Galtung, J. (1972). Eine strukturelle Gewalt des Imperialismus. In: Senghaas, D.  (ed.). Imperialismus und strukturelle Gewalt, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, pp. 29-104.
  66. Galtung, J. (1973a). Abbau struktureller Gewalt als Aufgabe der Friedenserziehung. In: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 22-23.
  67. Galtung, J. (1973b). Probleme der Friedenserziehung In: Wulf, C. (ed.). Kritische Friedenserziehung. Frankfurt: Suhrkamp, pp. 23-44.
  68. Galtung, J. (1975). Strukturelle Gewalt, Reinbeck: rororo.
  69. Galtung, J. (1976), “Peace education: problems and conflicts”. In: Haavelsrud, M. (ed.), Education for peace: Reflection and Action, Guilford: IPC Science & Technology Press.
  70. Galtung, J. (1987),  “Begriffsbestimmung: Frieden und Krieg”. In: Calließ J., Lob E.R. (Hrsg.), Praxis der Umwelt- und Friedenserziehung, Band 1: Grundlagen, Dusseldof: Schwann Handbuch, pp. 331-336.
  71. Galtung, J. (1990), “Cultural Violence“, Journal of peace research, Vol. 27, No 3 (Aug. 1990), 291-305.
  72. Galtung, J. (1996). Peace by peaceful means: Peace and conflict development and civilization. London: Sage Publications.
  73. Galtung, J. (1999), Die andere Globalisierung. Perspektive fuer eine zivilisierte Weltgesellschaft im 21. Jahrhundert, Muenster: agenda Verlag.
  74. Gamm, H. (1985), “Gesellschaftliche Erziehungsfaktoren”, στο: Betrifft: Erziehung, V. 7/8, pp. 68-73.
  75. Gamm, H.J. (1973a), Friedenserziehung unter den Bedingungen der kapitalistischen Gesellschaft. In: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 24-29.
  76. Gamm, H.J. (1973b), Kapitalinteresse und Friedenserziehung. In: Wulf, C. (ed.), Kritische Friedenserziehung, Frankfurt: Suhrkamp, pp. 45-64.
  77. Giesecke, H (1999)2.Hitlers Pädagogen. Theorie und Praxis nationalsozialistischer Erziehung. München: Weinheim.
  78. Giesecke, H. (1965). Didaktik der Politischen Bildung. München: Juventa.
  79. Giesecke, H. (1966). Politische Bildung in der Jugendarbeit. München: Juventa.
  80. Giesecke, H.)(1973). Bildungsreform und Emanzipation. München: Juventa.
  81. Giroux H.A. (1983). Theory and Resistance in Education: A Pedagogy for the Opposition. Westport: Bergin & Garvey.
  82. Giroux, H. & S. Aronowitz (1985). Education under siege. South Hadley, MA: Bergin and Garvey.
  83. Giroux, H. (1997). Pedagogy and the politics of hope: Theory, culture, and schooling. Boulder, CO: Westview.
  84. Graham, P. & Selby, D. (1988), Global Teacher, Global Learner, London: Hodder & Stoughton.
  85. Grande, S. (2004). Red pedagogy: Native American social and political thought. Boulder, CO: Rowman and Littlefield.
  86. Grant, C. & Sleeter, C. (19942), Making Choices for Multicultural Education: Five Approaches to Race, Class and Gender, New York: Merrill and Macmillan.
  87. Graves & N., Dunlop, O.J. & Torney-Purta, J. (1984), Teaching for international understanding, peace and human rights, Paris: Unesco, pp. 13-21.
  88. Grazzini, C. (2001). Maria montessori’s cosmic vision, cosmic plan and Cosmic education. In:  Πρακτικά 24ου Διεθνούς Συνεδρίου για τη Montessori (Paris, 2-4 July 2001). Source: https://www.montessori-ami.org/congress/2001Paris/proceedings/ParisCongressEnglish10.pdf
  89. Grossi, V. (2000), Peace Education: an historical overview (1834-1939), Peace Education Miniprints, no 101 (Malmoe University School of Education).
  90. Gruschka, A. (1988). Negative Pädagogik. Eine Einführung in die Pädagogik mit Kritischer Theorie. Wetzlar: Büchse der Pandora.
  91. Gstettner, P. (1979). Handlungsforshung unter dem Anspruch diskursiver Verstädigung – Analyse einiger Kommunikationsprobleme. In: Claußen, B., Scarbath, H. (ed.). Konzepte einer kritischen Erziehungswissenschaft. München: Reinhardt Verlag, pp. 130-142.
  92. Gugel, G. & Jäger, U. (1999). Friedenspädagogik und Friedenserziehung. In:  http://www.friedenspaedagogik.de/themen/friedenserziehung/friedenspaedagogik_1900_bis_heute/1990_2000
  93. Gugenberg, von  I. (2003). Peace Education in a Multi-Ethnic Region: South Tyrol (Italy). In: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (ed.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, pp 138-167.
  94. Habermas J. (1962). Strukturwandel der Öffentlichkeit. Darmstadt und Neuwied: Luchterhand.
  95. Habermas J. (1968). Erkenntnis und Interesse. Στο: Habermas, J. Technik und Wissenschaft als „Ideologie“. Frankfurt am Main: Suhrkamp.  
  96. Habermas J. (1981). Theorie des kommunikativen Handelns, τ. 2. Frankfurt am Main: Suhrkamp.
  97. Hadjipavlou, M. (2002). Cyprus: A partnership Between Conflict Resolution and Peace Education. In: Salomon, G., & Nevo, B. (2002). Peace education: The concept, principles, and practices around the world. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates: Waxmann, pp. 193-208.
  98. Harris, I. (1988). Peace Education.  New York: McFarland & Co.
  99. Harris, I. (1999). Peace education: colleges and universities.  Encyclopedia of violence, peace and conflict, 2, pp. 679-690.
  100. Harris, Ι. (1999). Types of Peace Education. In: Raviv, A., Oppenheimer, L., Bar-Tal, D. (ed.). How children understand war and peace. San Francisco: Jossey-Bass, pp. 299-317.
  101. Harris, I. (2004), Peace education theory, Journal of peace education, 1/1, pp. 5-18.
  102. Harris, I., Callender, A. (1995). Comparative Study of Peace Education Approaches and Their Effectiveness. NAMTA Journal, 20/2, pp. 133-144.
  103. Harris, I., M. Morrison (20032). Peace education. Jefferson, New York: McFarland.
  104. Harwood, D. (1987), “Peace Education in Schools: Demise or Development in the Late-80-s?”, Teaching Politics, 16/2, pp. 147-169.
  105. Heater, D. (1980), World Studies: Education for International Understanding in Britain, London: Harrap.
  106. Heater, D. (1982). Education for International Understanding: A View from Britain. Theory into Practice. 21/3, pp. 218-223.
  107. Heater, D. (1984), Peace through education: The contribution of the Council for education in World Citizenship, London:The Falmer Press.
  108. Heck, A. (1993), Friedenspädagogik - Analyse und Kritik, Essen: Die blaue Eule.
  109. Hedeen, T. (2006). Dialogue and democracy, community and capacity: Lessons for conflict resolution education from Montessori, Dewey, and Freire. Conflict Resolution Quarterly. 23/2, pp. 185–202.
  110. Heitkämper, P. (2000a). Thesen zur Montessori-Pädagogik als Friedens-Pädagogik. Στο: Ludwig, H., Fischer, R. Heitkämper, P. (ed.). Erziehung zum Frieden für Eine Welt - Der Beitrag der Montessori-Pädagogik. Münster: Lit Verlag, pp.130-142.
  111. Heitkämper, P. (2000b). Friedens- Pädagogik und Montessori-Pädagogik. In: Ludwig, H., Fischer, R. Heitkämper, P.  (eds). Erziehung zum Frieden für Eine Welt - Der Beitrag der Montessori-Pädagogik. Münster: Lit Verlag, pp.92-109.
  112. Heitkämper, P. (2000c). Vorschläge zu Montessori-Friedenserziehungs-Materialien für die Schule. In: H. Ludwig, R. Fischer, P. Heitkämper H. (eds). Erziehung zum Frieden für Eine Welt - Der Beitrag der Montessori-Pädagogik. Münster: Lit Verlag, pp.170-183
  113. Henderson, J.L. (1968). Education for world understanding. Oxford, New York: Pergamon Press.
  114. Heydorn H.J. (1970). Über den Widerspruch von Bildung und Herrschaft. Frankfurt am Main: Europäische Verlag.
  115. Heydorn H.J. (1972). Zu einer Neufassung des Bildungsbegriffs. Frankfurt am Main: Suhrkamp.
  116. Heydorn H.J. (1973). Zum Widerspruch im Bildungsprozess. Das Argument, 80, pp. 1-12.
  117. Heydorn, H. (1980), Zur bürgerlichen Bildung, Anspruch und Wirklichkeit, Bildungstheoretische Schriften 1, Frankfurt.
  118. Hicks, D. [ed.] (1988), Education for peace: issues, principles and practice in classroom, London and New York: Routledge.
  119. Hofmann, W. (1969), Wissenschaft und Ideologie, Universität, Ideologie, Gesellschaft, Frankfurt, pp. 49-81.
  120. Hojer, E. (1997). Nationalsozialismus und Pädagogik. Umfeld und Entwicklung der Pädagogik Ernst Kriecks. Würzburg: Königshausen & Neumann.
  121. Howlett, Ch. (1982), “The Pragmatist as Pacifist: John Dewey's Views on Peace Education”, In: Teachers-College-Record, 83/3, pp. 435-451.
  122. Howlett, Ch. (2008). John Dewey and Peace Education. In: Bajaj, M. (ed). Encyclopedia of Peace Education. Charlotte: Information Age Publishing, pp. 25-32.
  123. Huschke-Rhein, R. (2003)2. Einführung in die systemische und konstruktivistische Pädagogik. Beratung - Systemanalyse - Selbstorganisation. Weinheim: Beltz.
  124. Husén, T. (1994). International Education. In: Husén, T., Postelethwaite, N.T. (ed.). The International Encyclopedia of Education, 5.Oxford: Pergamon, pp. 2972-2978.
  125. Inglis, T. (1997). Empowerment and Emancipation, Adult Education Quarterly, 48(1). pp. 3 - 17.
  126. Iram, J. (ed.) (2003). Education of minorities and Peace Education in pluralistic societies. Westport, Connecticut, London: Praegar.
  127. Journal of Peace Education, βλ.http://www.tandf.co.uk/journals/offer/pec_info.asp
  128. Kawerau, S. (1921a). Soziologische Pädagogik. Leipsig.
  129. Kawerau, S. (1921b). Soziologischer Ausbau des Geschichtsunterrichts., Berlin.
  130. Kemmis, S.  (2001). Critical Theory and Action Research. In: Bradbury H.,  Reason P. (ed.). International Handbook on Action Research. Sage publications. 
  131. Kemmis, S. (1993). Foucault, Habermas and Evaluation. Curriculum Studies,.1, no.1, pp. 35-54. 
  132. Kemmis, S. (1995). Emancipatory Aspirations in a Postmodern Era. Curriculum Studies,3/2, pp.133-167
  133. Kemmis, S., Atweh, B., Weeks, P. (1998). Action Research in Practice:  Partnerships for Social Justice in Education. London: Routledge.
  134. Kemmis, W. & MacTaggart, R. (e.) (1988). The action research reader. Victoria: Deakin University.
  135. Kern, P. & Wittig, H. (1981), “Der Lernbericht des CLUB OF ROME”, Zeitschrift Für Pädagogik, 27/1, pp. 127-138.
  136. Key, E. (1900). Barnets århundrade, I-II [στην αγγλική έκδοση (1909). The Century of the Child]. New York,  London.
  137. Kilpatrick, H.W. (1918). The Project Method, Teachers College Record, 19, pp. 319-335.
  138. Kincheloe, J. & Steinberg S. (2007). Cutting class: Socio-economic status and education. Boulder, CO: Rowman and Littlefield.
  139. Kincheloe, J. (1999). How do we tell the workers? The socio-economic foundations of work and vocational education. Boulder, CO: Westview.
  140. Kincheloe, J. (2008)2. Critical pedagogy. NY: Peter Lang.
  141. Klafki, W, (1976). Aspekte kritisch-konstruktiver Erziehungswissenschaft. Weinheim: .
  142. Klafki, W, (2000). Kritisch-konstruktive Pädagogik. Herkunft und Zukunft. In: Eierdanz, J. & Kremer, A. (ed.). Weder erwartet noch gewollt – Kritische Erziehungswissenschaft und Pädagogik in der Bundesrepublik Deutschland zur Zeit des kalten Krieges. Baltmannsweiler, pp. 152-178.
  143. Klafki, W., Otto, G., Schulz, W. (1979). Didaktik und Praxis. Weinheim: Belz.
  144. Korthaase, W., Hauff, S, Fritsch, A. (2005). Comenius und der Weltfriede, v. 1-2.Berlin: Die Deutsche Comenius-Gesellschaft.
  145. Krieck, E. (1935). Nationalsozialistische Erziehung.  Berlin: Industrieverl. Spaeth & Linde.
  146. Krippendorff, Ε. (ed.) (1968). Friedensforschung. Köln, Berlin: .
  147. Kühnlein, G. (1978), Die Enwicklumg der kritischen Friedensforschung in der Bundesrepublik Deutschland, Frankfurt/Main: Haag & Herchen.
  148. Leenders, H. (2001). Der Fall Montessori. Die Geschichte einer reformpädagogischen Erziehungskonzeption im italienischen Faschismus. Bad Heilbrunn/Obb.: Klinkhardt.
  149. Leman, J. (2002). Belgium: The Triangle of Peace –Education, Legislation, Mediation. In: Salomon, G., & Nevo, B. (2002). Peace education: The concept, principles, and practices around the world. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates: Waxmann, pp. 165-176.
  150. Lempert, W. (19742). Bildungsforschung und Emanzipation. In: Ulich, D. (ed.). Theorie und Methode der Erziehungswissenschaft. Weinheim, Basel: Belz, pp. 479-498. 
  151. Lenzen, D. (1999). Erziehungswissenschaft – Was sie kann, was sie will. Reinbeck: rororo.
  152. Lenzen, D. (ed.) (1997). Erziehungswissenschaft. Ein Grundkurs. Reinbeck: rororo.
  153. Liebknecht, K. (1907). Militarismus und Antimilitarismus unter besonderer Berücksichtigung der internationalen Jugendbewegung. Leipzig. [Στην επανεκτύπωση (1971). Dortmund: Nachdruck Weltkreis-Verlag)].
  154. Liebknecht, K. (1912). Where Will Peace Come From?Le Socialisme, 2 [In: http://www.marxists.org/archive/liebknecht-k/works/1912/11/02.htm
  155. Lingelbach, K.C. (1987). Erziehung und Erziehungstheorien im nationalsozialistischen Deutschland. Ideologien am Beispiel von Ernst Krieck und Alfred Baeumler. Frankfurt am Main: Grin.
  156. Ludwig, H., Fischer, R., Heitkämper, P. (επιμ.) (2000). Erziehung zum Frieden für Eine Welt - Der Beitrag der Montessori-Pädagogik. Münster: Lit Verlag.
  157. Lutz, D. (1987a),  “Friedensforschung-Zwischen Theorie und Realität”, in: Calließ J., Lob E.R. (ed.), Praxis der Umwelt- und Friedenserziehung, Band 1: Grundlagen, Düsseldorf: Schwann Handbuch, pp. 489-497.
  158. Luxemburg, R. (1899).The Militia and Militarism. Leipziger Volkszeitung, 20-26 Φεβρουαρίου 1899. [In: Looker, R. (1972). Selected political writings, (μτφρ. W.D. Graf). New York: Random House καιστοδιαδίκτυο:  http://www.marxists.org/archive/luxemburg/1899/02/26.htm].
  159. Luxemburg, R. (1911). Friedensutopien. Leipziger Volkszeitung, N. 103/6. Mai 1911 & N.104/8. Mai 1911. [In: Rosa Luxemburg (2007), Gesammelte Werke, v. 2, Berlin: Karl Dietz Verlag, pp. 491-504].
  160. Luxemburg, R. (1913). Die Akkumulation des Kapitals. Berlin: Buchhandlung Vorwärts Paul Singer. [In: Rosa Luxemburg (1975), Έκδοση του Institut für Marxismus-Leninismus, Gesammelte Werke, v. 5, Berlin/DDR: Karl Dietz Verlag, pp. 5-411].
  161. Luxemburg, R. (1916). Friede und Schiedsverträge. Spartacus, 3. [In: Rosa Luxemburg (2007), Gesammelte Werke, τ. 4, Berlin: Karl Dietz Verlag, pp. 228-231].
  162. Macedo, D. & S. Steinberg (eds.) (2007). Media literacy: A reader. NY: Peter Lang.  
  163. Marx, K,  Engels, F. (1975). Collected Works. New York and London: International Publishers..
  164. McIntosh, P. (2005). Gender perspectives on Educating for global citizenship. In:N. Nottings (ed.). Educating citizens for global awareness. New York: Teachers College Press.
  165. McLaren, P. (1997). Revolutionary Multiculturalism: Pedagogies of Dissent for the New Millennium. Boulder, CO: Westview.
  166. McLaren, P. (2000). Che Guevara, Paulo Freire, and the pedagogy of revolution. Lanham, MD: Rowman and Littlefield.
  167. McLaren, P. (2007). Life in schools. An introduction to Critical Pedagogy in the foundations of education.  Boston: Allyn and Bacon.
  168. McTaggart, R. (ed.) (1997). Participatory action research. New York: State University of New York.
  169. Medlovitz, S. (1973). Frieden als Aufgabe internationaler Politik. In: Wulf, C. (eds.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 36-37.
  170. Methven, C. (1963), School and community in education for international    understanding, London.
  171. Mezirow, J. (1981). A Critical Theory of Adult Learning and Education, Adult Education Quarterly, 32/ 1, pp. 3-24
  172. Milgram, S. (1974), Obedience to Authority. An Experimental View, New York: Harper and Row.
  173. Mollenhauer, K. (1964a). Erziehung und Emanzipation. München: Juventa Verlag.
  174. Mollenhauer, K. (1964β). Einführung in die Sozialpädagogik - Probleme und Begriffe der Jugendhilfe, Weinheim:
  175. Mollenhauer, K. (1966). Das Problem einer empirisch-positivistischen Pädagogik, in: Heitler M. (ed.). Neue Folge der Ergänzungshefte  zur Vierteljahrsschriften Pädagogik, τ.  5. Bochum: , pp. 53-64.
  176. Mollenhauer, K. (1968). «Erziehungswirklichkeit», in: Ilse Dahmer/ Wolfgang Klafki (ed.). Geisteswissenschaftliche Pädagogik am Ausgang ihrer Epoche - Erich Weniger, Weinheim:  pp. 223-230
  177. Mollenhauer, K. (1982). Theorien zum Erziehungsprozess. München:  Waxmann Verlag.
  178. Mollenhauer, K. (1983). Vergessene Zusammenhänge. Über Kultur und Erziehung, München: Juventa Verlag.
  179. Monchinski, T. (2007). The politics of education. Rotterdam: Sense Publishers.
  180. Montessori, Μ. (1938). Il segreto dell'infanzia, Bellinzona: Istituto Editoriale Ticinese S. Anno, [στην ελληνική έκδοση (1981), Τομυστικότηςπαιδικήςηλικίας, μτφρ. Μ. Μιχαλοπούλου, Αθήνα: Γλάρος]. 
  181. Montessori, Μ. (1947). Educazione per un mondo nuovo, Milano: Garzanti, [στην ελληνική έκδοση (1981), Εκπαίδευσηγιαένακαινούργιοκόσμο, μτφρ. Μ. Λώμη, Αθήνα: Γλάρος].
  182. Montessori, Μ. (1948). La scoperta del bambino, Milano: Garzanti [στην ελληνική έκδοση (1981), Ηανακάλυψητουπαιδιού, μτφρ. μτφρ. Έ. Έκμε, Αθήνα: Γλάρος].
  183. Montessori, Μ. (1949). Educazione e pace, Milano: Garzanti. [στην ελληνική έκδοση (1986), ΠαιδαγωγικόΜανιφέστο, μτφρ. Μ. Λώμη, Αθήνα: Γλάρος].
  184. Montgomery, K. (2006). Racialized hegemony and nationalist mythologies: Representations of war and peace in high school history textbooks, 1945-2005. Journal of Peace Education,3/1, pp. 19-37.
  185. Moser, H. (1977). Methoden der Aktionsforschung. Eine Einfürung. München: Reinhardt Verlag.
  186. Moser, H. (1978)2. Aktionsforschung als kritische Theorie der Sozialwissenschaften. Eine Einfürung. München: Reinhardt Verlag.
  187. Moser, H. (1979). Anspruch und Selbstverstädnis der Aktionforschung. In: Claußen, B., Scarbath, H. (ed.). Konzepte einer kritischen Erziehungswissenschaft. München: Reinhardt Verlag, pp. 117-130.
  188. Mourik, van W. 1978. Bilanz des Krieges, Rotterdam: Lekturama.
  189. Müller, G. Ernst Krieck und die nationalsozialistische Wissenschaftsreform. Motive und Tendenzen einer Wissenschaftslehre und Hochschulreform im Dritten Reich, Weinheim: Beltz
  190. Murphy, J. 1990. Pragmatism: From Peirce to Davidson. Boulder: Westview Press.
  191. Mutschler, D. (1988). Die Pädagogen und der Friede, Ein Beitrag zur Rezeption der Reformpädagogik aus der Sicht der Friedenserziehung. In: Dunker, L. (ed.). Frieden lerhen? Ulm: Armin Vaas Verlag, pp. 49-82.
  192. Nagy, E. (2003). Education in Transition: Peace Education in Hungary. In: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (ed.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, pp. 168-183.
  193. Nicklas, H. & Ostermann, Ä. (1991), «Kann man zum frieden erziehen?», in: Heck, G., Schurig, M., Friedenspädagogik - Theorien, Ansätze und bildungspolitische Vorgaben einer Erziehung zum Frieden (1945-1985), Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft, pp. 186-193.
  194. Noris, R.S., Kristensen H.M. (2010). Global nuclear weapons inventories, 1945–2010. Bulletin of the Atomic Scientists. 66/4, pp. 77–83.
  195. Obermeyer Z., Murray C.J., Gakidou E. (2008). Fifty years of violent war deaths from Vietnam to Bosnia: analysis of data from the world health survey programme. British Medical Journal.  28; 336/7659, pp. 1482–1486.
  196. Oelkers, J. (1996). Reformpädagogik. Eine kritische Dogmengeschichte. München: Juventa.
  197. Oestreich, P. (1920b), “Zum Einheitsschulgedanken”, in: Oestreich, P. (Hrsg.), Entschiedene Schulreform, Berlin, pp. 16-27.
  198. Oestreich, P. (1923). Die Schule zur Volkskultur. München.
  199. Oestreich, P. (1924a), “Produktionsschule und Volkskultur”, in: Oestreich, P. (Hrsg.), Die Produktionsschule als Nothaus und Neubau, Berlin, pp. 223-235.
  200. Oestreich, P. (1924b). Pazifismus und Erziehung. Die Neue Erziehung. 6/3, pp. 111-113.
  201. Oestreich, P. (1925a). Kolonialpolitik und Entschiede Schulreform. Die Neue Erziehung. 7/8, pp. 595-597.
  202. Oestreich, P. (1929). Geokulturpolitk. Feststellungen und Imperative. Die Neue Erziehung. 11/11, pp. 849-852.
  203. Oestreich, P. (1930a) (ed.). Erziehung zum Imperialismus?. In: L. Swarzschild. Das Tagebuch. Berlin, pp. 94-98.
  204. Oestreich, P. (1930c) (ed.). Frauenbildung und Kultur. Die Neue Erziehung. 12/11, pp. 817-821.
  205. Osler, A. & Starkey, H. (1996), Teacher Education and Human Rights, London: David Fulton Publishers.
  206. Osseiran, S., Reardon, B. (1998). The United Nations’ role in peace education. In: Alger,  Ch. The Future of the United Nations System: Potential for the Twenty-First Century. Tokyo, New York, Paris: The United Nations’ University Press.
  207. Ostermann, Ä. & Nicklas, H. (1991). Erziehung zur Friedensfähigkeit. In: Wasmuht, U. (Hrsg.), Friedensforschung. Eine Handlungsorientierung zwischen Politik und Wissenschaft, Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft, pp. 164-178.
  208. Ostermann, Ä. (1973). Ziele, Inhalte und Voraussetzungen eines Curriculum der Friedenserziehung. In: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 175-181.
  209. Oswald P. (2000). Frieden und Erziehung in der Pädagogik und Maria Montessoris. In: H. Ludwig, R. Fischer, P. Heitkämper (Hrsg.). Erziehung zum Frieden für Eine Welt – Der Beitrag der Montessori-Pädagogik. Münster, Hamburg, London: Lit Verlag, pp. 34-57.
  210. Oswald Spring, Ú. (2006). Peace Research in Latin America: CLAIP. In:  http://soc.kuleuven.be/pol/ipra/docs/claip.pdf
  211. Ozacky-Lazar, S. (2002). Israel: An Intergrative Peace Education in an NGO-The case of Jewish-Arab Center for Peace at Givat Haviva. In: Salomon, G., & Nevo, B. (2002). Peace education: The concept, principles, and practices around the world. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates: Waxmann, pp. 187-192.
  212. Paffrath, H.F. (ed.) (1987). Kritische Theorie und Pädagogik der Gegenwart. Weinheim: Deutcsher Studien Verlag.
  213. Patomaki , H. (2001). The Challenge of Critical Theories: Peace Research at the Start of the New Century. Journal of Peace Research, 38/6, pp. 732-737.
  214. Patomaki, H. (2001), “The Challenge of Critical Theories: Peace Research at the Start of the New Century“, Journal of peace research, Vol. 38, No 6 (Nov. 2001), pp. 723-737.
  215. Paulsen, J. (1998). Active Peacemaking in the Montessori Classroom. Montessori Life, 10/1, pp. 42-43.
  216. Perotti, A. (1992), Action to combat Intolerance and Xenophobia, Strasbourg: Council for Cultural Co-operation (CDCC).
  217. Pfister, H. (1980). Friedenspädagogik/Friedenserziehung- theoritische  Positionen und didaktische Ansätze. Στο: Pfister, H. (ed.),  Friedenspädagogik Heute: Theorie und Praxis - Ein Handbuch für den Lehrer, Waldkirch: Waldkircher Verlagsgesellschaft MBH, pp. 9-25.
  218. Pfister, H. (1980b), Möglichkeiten der Friedenserziehungim Geschichts- sozialkundlichen Unterricht. In: Pfister, H. (ed.). Friedenspädagogik/Friedenserziehung- theoritische  Positionen und didaktische Ansätze. Waldkirch: Waldkircher Verlagsgesellschaft MBH, pp. 7-23.
  219. Pfister, H. (1980c), Schemata für den Unterricht. In: Friedenspädagogik/Friedenserziehung- theoritische  Positionen und didaktische Ansätze. Waldkirch: Waldkircher Verlagsgesellschaft MBH, pp. 95-101.
  220. Picht, G. (1975), “Zum Begriff des Friedens”, στο: Funke, M. (Hrsg.), Friedensforschung-Entscheidungshilfe gegen Gewalt, Bonn, pp. 24-30.
  221. Pietrykowski, B. (1996). Knowledge and Power in Adult Education: Beyond Freire and Habermas. Adult Education Quarterly. February 1/46(2), pp. 82 - 97.
  222. Pike, G. & Selby, D. (1988), Global Teacher-Global Learner, London: Hodder & Stoughton.
  223. Pirages, C.D. (1991). The Greening of Peace Research. Journal of Peace Research. 28/4, pp. 129-133.
  224. Pongratz, L. (1989). Pädagogik im Prozeß der Moderne. Studien zur Sozial- und Theoriegeschichte der Schule. Weinheim: Deutscher Studien Verlag.
  225. Pongratz, L., Nieke, W., Masschelein, J. (ed.) (2004). Kritik der Pädagogik-Pädagogik als Kritik. Opladen: Leske Budrich.
  226. Poort-wan Eeden, J. (2003). Free to Teach Peace: Peace Education in the Netherlands. In: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (eds.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, pp. 205-237.
  227. Priester, K. (1973), Über die Schwierigkeiten einer Erziehung zum Frieden. In: Wulf, C. (ed), Kritische Friedenserziehung, Frankfurt: Suhrkamp, pp. 74-91.
  228. Putzger, F (1969). Historischer Weltatlas, Bielefeld: Velhagen & Klasing.
  229. Rabenstein-Michel, I. (2003). Le Citoyen et la Colombe: Peace Education in France.  In: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (eds.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, σpp 238-261.
  230. Raithel, J., Dollinger, B., Hörmann, G. (2007)2. Einführung Pädagogik. Wiesbaden: VS-Verlag.
  231. Rathenow, H.F. & Smoker, P. (1983), Peace Education in Great Britain - Some Results of a Survey, Lancaster: University of Lancaster- The Richardson Institute for Conflict and Peace Research.
  232. Rathenow, H.F. (1987),  “Friedenserziehung in Staaten West- und Nordeuropas”, στο: Calließ J., Lob E.R. (Hrsg.), Praxis der Umwelt- und Friedenserziehung, Band 3: Friedenserziehung, Düsseldorf: Schwann Handbuch, pp. 630-636.
  233. Read, H.  (1949) Education for Peace. New York: C. Scribner’s Sons.
  234. Reardon, B. (1988). Comprehensive peace education. New York and London: Teachers College Press.
  235. Reardon, B. (1993). Women and peace. Feminist visions of global security. New York: State University o New York.
  236. Reardon, B. (1996). Militarism and sexism. Influences on education for war. In: R.J. Burns, R. Aspeslagh. Three Decades of Peace Education around the World. An Anthology. New York: Routledge.
  237. Reardon, B. (1997). Human rights as education for peace. In G. Andreopoulos and R.P. Claude (Eds.), Human rights education for the twenty first century. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
  238. Reardon, B. (2001). Education for a culture of peace in a gender perspective. Paris: UNESCO.
  239. Reich, Kersten (20055). Systemisch-konstruktivistische Pädagogik. Weinheim, Basel: Belz.
  240. Reid, H., Yanarella, E. (1976). Toward a Critical Theory of Peace Research in the United States: the Search for an ‘Intelligible Core’. Journal of Peace Research. 4/XIII, pp. 315-341.
  241. Reusch, J. (1986). Friedensforschung in der Bundesrepublik: Entwicklung, Positionen, Perspektiven. Frankfurt am Main: IMSF.
  242. Röhrs, H. (1975), Die Friedenspädagogik im Modell der Internationalen Gesamtschule, Hannover: Hermann Schrödel Verlag.
  243. Röhrs, H. (1983), Frieden- Eine pädagogische Augabe, Braunschweig: Agentur Pedersen.
  244. Röhrs, H. (1986), “Friedenspädagogik und friedenserzieherische Wirklichkeit”, in Twellmann W. (Hrsg.): Handbuch Schule und Unterricht, Band 8.1 - Bildung/Frieden, Düsseldorf: Schwann, pp. 217 - 224.
  245. Röhrs, H. (1987),  “Friedenspädagogik- eine fragwürdige Disziplin und umstrittenes Bewährungsfeld”, in: Calließ J., Lob E.R. (Hrsg.), Praxis der Umwelt- und Friedenserziehung, Band 1: Grundlagen, Düsseldorf: Schwann Handbuch, pp. 607-619.
  246. Röhrs, H. (1989), “Education for Peace: A Neglected Aspect of Re-Education in Germany”, Oxford Review of Education, 15/2, pp. 147-164.
  247. Röhrs, H. (1994), Idee und Realität der Friedenspädagogik. Frieden eine pädagogische Aufgabe, Gesammelte Schriften, v. 4, Weinheim: Deutscher Studien Verlag.
  248. Röhrs, H. (1994b), The Pedagogy of Peace as a Central Element in Peace Studies: A Critical Review and an Outlook on the Future, Peace Education Miniprints No. 63, Malmo-Sweden: School of Education.
  249. Roth, H.G. (1975). 25 Jahre Bildungsreform in der Bundesrepublik. Bad Heilbrunn/OBB: Julius Klinkhardt Verlag.
  250. Roth, K.F. (19812), Erziehung zur Völkerverständigung und zum Friedensdenken, EOS, Erzabtei St. Ottilien.
  251. Rothe, K. (1999). Educational Tasks. Στο: Wolfgang W. Mickel (επιμ.), Handbuch zur politischen Bildung. Bonn: Federal Centre for Political Education.
  252. Rothermel, L. (1988). Frieden als Gegenstand erziehungswissenschaftlicher Erkenntnis, Europäische Hochschulschriften. Frankfurt: Peter Lang.
  253. Rzeszotarski, M. (1982), “Friedenserziehung in den Schulen der VR Polen”, in: Weber, N. (Hrsg.), Frieden: Theoretische Ansätze und didaktische Vorschläge zur Friedenserziehung in Grundschule und Sekundarstufe I, Berlin: Colloquium, pp. 34-38.
  254. Salomon, G., & Nevo, B. (2002). Peace education: The concept, principles, and practices around the world. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates: Waxmann
  255. Sarup, M. (1991). Education and the ideologies of racism. Stoke-on-Trent: Trentham Books.
  256. Savage, D.M. (2002), John Dewey's Liberalism: Individuality, Community, and Self-Development, Carbondale, Edwardsville: Southern Illinois University Press.
  257. Scarbath, H. (1973), Aggressivität und Erziehung. In: Στο: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 147-149.
  258. Schäfer K.-H., Schaller, K. (1976)3. Kritische Erziehungswissenschaft und kommunikative Didaktik. Heidelberg: Quelle & Meyer.
  259. Schäfer, K.-H. (1971). Kritische Erziehungswissenschaft und Kommunikative Didaktik. Heidelberg: Quelle und Meyer.
  260. Schaller, K. (1978). Einführung in die Kommunikative Pädagogik. Freiburg, Basel, Wien: Herder.
  261. Schaller, K. (1986). Die kritisch-kommunikative Didaktik, Στο: Gudjons, H., Teske, R., Winkel, R. (ed.). Erziehungswissenschaftliche Theorien. Hamburg: Bergmann + Helbig, pp
  262. Scheffler, I. 1986. Four Pragmatists: A Critical Introduction to Peirce, James, Mead, and Dewey. London and New York: Routledge & Kegan Paul.
  263. Schneider, H. (1974). Friedensforschung und Friedenspädagogik. Wien: Verlag für Geschichte und Politik.
  264. Schröder, C.A. (1961), Die Schulbuchverbesserung durch internationale geistige Zusammenarbeit, Braunschweig: Georg Westermann.
  265. Schwalm, J. (1973). Zur Bedeutung der Medien für die Friedenserziehung. Eine kritische Analyse Στο: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 188-204.
  266. Schwarz, W. (1974). Emanzipation als Bildungsziel?. Bonn: Eichholz Verlag.
  267. Schwegman, M. (2000). Maria Montessori. 1870–1952. Kind ihrer Zeit – Frau von Welt. Primus: Darmstadt.
  268. Seidelmann, R. (1973). Über die Brauchbarkeit des Zentrum-Peripherie-Modells zur Analyse von Dependez. Ein Beitrag aus politikwissenschaftlicher Sicht. In: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper  & Co Verlag, pp. 114-132.
  269. Senghaas D. (1995). Frieden als Zivilisierungsprozeß. In: Senghaas D.  (ed.): Den Frieden denken. Frankfurt am Main: Suhrkamp, pp. 196–223.
  270. Senghaas, D.  (1969)3. Abschreckung und Frieden. Studien zur Kritik organisierter Friedlosigkeit. Frankfurt am Main: Europäische Verlagsanstalt.
  271. Senghaas, D.  (1969)3. Aggressivität und kollektive Gewalt, Stuttgart: Verlag Kohlhammer.
  272. Senghaas, D.  (1969)3. Auf dem Wege zu einer Neuen Weltwirtschaftsordnung? Bedingungen und Grenzen für eine eigenständige Entwicklung. Baden-Baden: Nomos Verlag 1983 (Mithrg.)
  273. Senghaas, D.  (1969)3. Aufrüstung durch Rüstungskontrolle. Über den symbolischen Gebrauch von Politik, Stuttgart: Verlag Kohlhammer.
  274. Senghaas, D.  (1969)3. Den Frieden denken. Si vis pacem, para pacem, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  275. Senghaas, D.  (1969)3. Den Frieden komponieren?, Mainz: Schott Verlag .
  276. Senghaas, D.  (1969)3. Die Welt nach dem Ost-West-Konflikt. Geschichte und Prognosen, Berlin: Akademie-Verlag .
  277. Senghaas, D.  (1969)3. Die Zukunft Europas. Probleme der Friedensgestaltung, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag .
  278. Senghaas, D.  (1969)3. Europas Entwicklung und die Dritte Welt. Eine Bestandsaufnahme, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  279. Senghaas, D.  (1969)3. Frieden in Europa? Zur Koexistenz von Rüstung und Entspannung, Reinbek bei Hamburg: Rowohlt Verlag .
  280. Senghaas, D.  (1969)3. Friedenspolitik. Ethische Grundlagen internationaler Beziehungen, München: Piper Verlag .
  281. Senghaas, D.  (1969)3. Friedensprojekt Europa, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag .
  282. Senghaas, D.  (1969)3. 'Gewalt - Konflikt - Frieden. Essays zur Friedensforschung, Hamburg: Hoffmann & Campe Verlag.
  283. Senghaas, D.  (1969)3. Global Governance für Entwicklung und Frieden, Bonn: Dietz Verlag .
  284. Senghaas, D.  (1969)3. Jahrbuch für Friedens- und Konfliktforschung, Bd. 2, Düsseldorf: Bertelsmann Verlag.
  285. Senghaas, D.  (1969)3. Kann Europa abrüsten? Friedenspolitische Optionen der siebziger Jahre, München: Carl Hanser Verlag.
  286. Senghaas, D.  (1969)3. Klänge des Friedens. Ein Hörbericht, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  287. Senghaas, D.  (1969)3. Konfliktformationen im internationalen System, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag .
  288. Senghaas, D.  (1969)3. Konstruktiver Pazifismus im 21. Jahrhundert, Wien/Berlin: Lit Verlag.
  289. Senghaas, D.  (1969)3. Multinationale Konzerne und Dritte Welt, Wiesbaden: Westdeutscher Verlag.
  290. Senghaas, D.  (1969)3. Regionalkonflikte in der Dritten Welt. Fremdbestimmung und Autonomie, Baden-Baden: Nomos Verlag .
  291. Senghaas, D.  (1969)3. Sektorale Weltordnungspolitik, Baden-Baden: Nomos Verlag.
  292. Senghaas, D.  (1969)3. The Quest for Peace. Transcending Collective Violence and War among Societies, Cultures, and States, London: Sage.
  293. Senghaas, D.  (1969)3. Vom hörbaren Frieden, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag .
  294. Senghaas, D.  (1969)3. Von Europa lernen. Entwicklungsgeschichtliche Betrachtungen, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  295. Senghaas, D.  (1969)3. Weltordnungspolitik in einer zerklüfteten Welt, Berlin: Suhrkamp Verlag .
  296. Senghaas, D.  (1969)3. Wiedersehen mit China nach zwei Jahren, Saarbrücken: Breitenbach-Verlag .
  297. Senghaas, D.  (1969)3. Wohin driftet die Welt? Über die Zukunft friedlicher Koexistenz, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag 1994.
  298. Senghaas, D.  (1969)3. Zivilisierung wider Willen. Der Konflikt der Kulturen mit sich selbst. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  299. Senghaas, D.  (1970)2. Bibliographie zur Friedensforschung, hgg. von G. Scharffenorth und W. Huber, Stuttgart/München: Kösel und Kaiser Verlag.
  300.  Senghaas, D.  (1971)6. Kritische Friedensforschung, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  301. Senghaas, D.  (1982)2. Rüstung und Militarismus. Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag
  302. Senghaas, D.  (1987)5. Weltwirtschaftsordnung und Entwicklungspolitik. Plädoyer für Dissoziation, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  303. Senghaas, D.  (2004). Zum irdischen Frieden. Erkenntnisse und Vermutungen, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  304. Senghaas, D.  (ed.) (1972). Imperialismus und strukturelle Gewalt, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  305. Senghaas, D.  (ed.) (1973)2. Friedensforschung und Gesellschaftskritik, Frankfurt am Main: Fischer Verlag.
  306.  Senghaas, D.  (ed.) (1974). Peripherer Kapitalismus. Analysen über Abhängigkeit und Unterentwicklung, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  307. Senghaas, D.  (ed.) (1982)2. Kapitalistische Weltökonomie. Kontroversen über ihren Ursprung und ihre Entwicklungsdynamik, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag.
  308. Senghaas, D. (1973). Friedensforschung und ihr Beitrag zum Verständnis internationaler Konflikte. In: Wulf, C. (επιμ.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper  & Co Verlag, pp. 50-52.
  309. Senghaas, D. (1973a), Friedensforschung und ihr Beitrag zum Verständnis internationaler Konflikte. In: Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 50-52.
  310. Senghaas, D.(ed.)(1970). Zur Pathologie des Rüstungswettlaufs, Freiburg: Rombach Verlag .
  311. Senghaas, D. (ed.) (1972). Rüstung und Militarismus, Frankfurt: Suhrkamp.
  312. Senghaas, D. (ed.) (1977). Weltwirtschaftsordnung und Entwicklungspolitik Plädoyer für Dissoziation, Frankfurt: Suhrkamp.
  313. Senghaas, D. (ed.) (1981). Abschreckung und Frieden. Studien zur Kritik organisierter Friedlosigkeit, Frankfurt: Suhrkamp.
  314. Senghaas, D.(ed.)(1997). Frieden machen, Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag .
  315. Shapiro, S. (2002). Toward a Critical pedagogy of Peace Education’. In: Salomon, G., & Nevo, B. (2002). Peace education: The concept, principles, and practices around the world. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates: Waxmann, pp. 63-72.
  316. Shor, I. (1992). Empowering education: Critical teaching for social change. Portsmouth, NH: Heinemann.
  317. Short, G., & Carrington, B. (1992). Towards an antiracist initiative in the all-white primary school:A case study. In: D. Gill, B. Mayor, & M. Blair (eds.), Racism and education: Structures andstrategies. London: Sage Publications, pp. 253–268.)
  318. Siemsen, A. (1920). Französische Schulbücher-Ein Kapitel der Volkerverstädigung, Sozialistische Monatshefte, v. 32, pp. 757-763.
  319. Siemsen, A. (1926). Die neue Zeit und die seschchtlichen Lehrbücher und Bibliotheken der höheren Schulen, Die Neue Erziehung. 2/1, pp. 9-12.
  320. SIPRI (2010). Armaments, Disarmament and International Security - Yearbook 2010. http://www.sipri.org/yearbook/2010/
  321. Smith, D. (2008). Global peace, conflict and security: approaches taken by American community colleges. Journal of Peace Education. 5/1, pp. 63-78.
  322. Sørensen, G. (1993). Democracy and Democratization. Boulder: Westview Press.
  323. Soto, L. (ed.) (2000). The Politics of Early Childhood Education. NY: Peter Lang.
  324. Spaier, S., Volmerg, B., Volmerg, U., Nicklas, H. (1973), Aggression, Entfremdung und gesellschaftliche Gewalt. In: Wulf, C. (ed.), Kritische Friedenserziehung, Frankfurt: Suhrkamp, pp. 279-314.
  325. Spajić-Vrkaš, V. (2003). Human Rights and Nonviolence: Peace Education in Croatia. In: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (eds.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, pp. 262-291.
  326. Sprung, Β. (1975). Non-sexist Education for Young Children, Ν.Υ.: Citation Press.
  327. Standing, E. M. (1962). The Montessori method: a revolution in education. Fresno, California: Academy  Library Guild.
  328. Standing, E. M. (1995). Maria Montessori: World Peace through the Child. NAMTA Journal. 20/3, pp. 77-92.
  329. Standing, E. M. (1998). Maria Montessori, her life and work. New York: Plume.
  330. Stasiulis, D. K. (1990). Theorizing connections: Gender, race, ethnicity, and class. In: P.S. Li (ed.), Race and ethnic relations in Canada . Toronto: Oxford University Press, pp. 269–305.
  331. Stomfay-Stitz, A.M. (2008). A History of Peace Education in the United States of America. In: Bajaj, M. (ed.) Encyclopedia of Peace Education. Charlotte: Information Age Publishing. [σε ψηφιακή μορφή: http://www.tc.edu/centers/epe/entries.html].
  332. Sünker, H., Krüger, H.-H. (1999). Kritische Erziehungswissenschaft am Neubeginn?!, Frankfurt a. M.: Suhrkamp.
  333. Terzis, N. (ed.) (2008). The Balkan Society foer Pedagogy and Education (1997-2007). Past and future. Thessaloniki: Kyriakidis Brothrs
  334. Terzis, N. (ed.), Education in the Balkans: From the Enlightenment to the Founding of the Nation-States, Education and Pedagogy in Balkan Countries, Thessaloniki: Kyriakidis Brothers.
  335. Thelin, B. (1994), “Early Tendencies of Peace Education in Sweden”, Peace Education Miniprints No. 69, Malmo-Sweden: Lund University, School of Education.
  336. Thomas, B. (1984). Principles of anti-racist education. Currents, 2/3, pp. 20–24.
  337. Townsend, M.E. (1946). Materials for Education for World Citizenship, Teachers College Record, 47/ 5, pp. 316-322
  338. Treml, A. (1999). Comenius – ein Vordenker der Moderne. In: Treml, A. Klassiker. Die Evolution einflußreicher Semantik. Sankt Augustin, pp. 9-47.
  339. Tröger, W. (1979), “Lernziel Frieden”, in: Küpper, Ch. (Hrsg.), Friedenserziehung: Eine Einfürung, Opladen: Leske und Budrich, pp. 59-105.
  340. Tröger, W. (1979), Lernziel Frieden. Στο: Küpper, Ch. (ed.), Friedenserziehung: Eine Einfürung, Opladen: Leske und Budrich, pp. 59-105.
  341. Troyna, B., & Williams, J. (1986). Racism, education and the state: The realization of education policy. London: Croom Helm.
  342. Turner, J. (1999). Every Day, A New Chance for Peace. Montessori Life, 11/1, pp. 18-22.
  343. Tusicisny, Α. (2004). Civilizational Conflicts: More Frequent, Longer, and Bloodier?. Journal of Peace Research. 41/4, pp. 485-498.
  344. Unesco (1949), A Handbook for the Improvement of Textbooks and Teaching Materials as Aids to International Understanding, Paris.
  345. Unesco (1989), (Final Report) International Consultation with a view to Recommending Criteria for Improving the Study of Major Problems of Mankind and their Presentation in School Curricula and Textbooks, Bonn: German Commision for Unesco.
  346. Unesco (1991), (Final Report) Paper International Expert Meeting to Establish Criteria for the Impovement of Educational Curricula and Materials with an International Dimension, Brisbane.
  347. Unesco (1991), International Expert Meeting,Paper, Textbook Research under the influence of global changes and international crises (1988-1991), Griffith University, Australia (Georg Eckert Institut für Internationale Schulbuchforschung, Braunschweig).
  348. UNESCO (1999), DisarmingHistory. Revisiting the Balkans. (International Conference on combating stereotypes and prejudice in history textbooks of South-East Europe, Visby, Gotland, Sweden (23-25 September 1999)
  349. United Nations (1987), Human Rights: Questions and Answers, New York.
  350. United Nations (1992), Human Rights 1: Human Rights machinery, Geneva: Centre for Human Rights.
  351. United Nations (1992), Human Rights 13: International Humanitarian Law and Human Rights, Geneva: Centre for Human Rights.
  352. United Nations (1992), Human Rights 14: Contemporary forms of slavery, Geneva: Centre for Human Rights.
  353. United Nations (1992), Human Rights 7: Communications Procedures, Geneva: Centre for Human Rights.
  354. United Nations (1993), Human Rights 10: The Rights of the Child, Geneva: Centre for Human Rights.
  355. United Nations (1993), Human Rights 18: Minority Rights, Geneva: Centre for Human Rights.
  356. United Nations (1993), Human Rights 21: The Human Right to adequate housing, Geneva: Centre for Human Rights.
  357. United Nations (1993), Human Rights 6: Enforced or Involuntary Disappearances, Geneva: Centre for Human Rights.
  358. United Nations (1993), Human Rights 8: World public information campaign for Human Rights, Geneva: Centre for Human Rights.
  359. United Nations (1994), Human Rights 11: Summary or Arbitrary Executions, Geneva: Centre for Human Rights.
  360. United Nations (1994), Human Rights 12: The Committee on the elimination of racial discrimination, Geneva: Centre for Human Rights.
  361. United Nations (1994), Human Rights 17: The Committee against Torture, Geneva: Centre for Human Rights.
  362. United Nations (1994), Human Rights 19: National Institutions for promotion and protection of Human Rights, Geneva: Centre for Human Rights.
  363. United Nations (1994), Human Rights 20: Human Rights and Refugees, Geneva: Centre for Human Rights, Geneva.
  364. United Nations (1994), Human Rights 4: Methods of combating torture, Centre for Human Rights.
  365. United Nations (1994), Human Rights and Elections: A Handbook the Legal, Technical and Human Rights Aspects of Elections, Professional Training Series No. 2, New York and Geneva: Centre for Human Rights.
  366. United Nations (1994), Human Rights and Pre-trial Detention: A Handbook of International Standards relating to Pre-trial Detention, Professional Training Series No. 3, New York and Geneva: Centre for Human Rights.
  367. United Nations (1994), Human Rights and Social Work: A Manual for Schools of Social Work and the Social Work Profession, Professional Training Series No. 1, New York and Geneva: Centre for Human Rights.
  368. United Nations (1994), Teaching Human Rights- practical activities for primary and secondary schools, Geneva: Centre for Human Rights.
  369. Vaideanu, G. (1986), “The Promotion of Peace Education in Higher Education Curricula”, Higher Education in Europe, 11/1, pp. 86-94.
  370. van Dick,  L. (1987a). Friedensforschung und pädagogische Friedensarbeit. In: Lutz van Dick: Lernen in der Friedensbewegung. Weinheim und Basel: Belte Verlag, pp. 140-143.
  371. van Dick,  L.. (1987b). Friedensforschung-Zwischen Theorie und Realität. In: Calließ J., Lob E.R. (Hrsg.), Praxis der Umwelt- und Friedenserziehung, Band 1: Grundlagen. Düsseldorf: Schwann Handbuch, pp. 489-497.
  372. Vilmar, F. (1971), “Systematischer Entwurf zur kritischen Friedensforschung”, στο: Senghaas, D. (επιμ.), Kritische Friedensforschung, Frankfurt: Suhrkamp, pp. 362-395.
  373. Von Cube, F. (1977). Erziehungswissenschaft. Möglichkeiten, Grenzen, Politischer Mißbrauch. Stuttgart: Ernst Klett Verlag.
  374. Waltz, K.N. (1979), Theory of International Politics, California:Addison-Wesley Publishing Company.
  375. Wattenhofer, H. (1983), Friedenspädagogik: Entwurf eines ganzheitlichen Modells mit besonderer Berücksichtigung der Mittelschulen, Dissertation der Hochschule St. Gallen, Bamberg.
  376. Weber, N. (Hrsg.) (1982), Frieden: Theoretische Ansätze und didaktische Vorschläge zur Friedenserziehung in Grundschule und Sekundarstufe I, Berlin: Colloquium.
  377. Wedemeyer-Kolwe, B. (2004). «Der neue Mensch». Körperkultur im Kaiserreich und in der Weimarer Republik. Würzburg:  Königshausen und Neumann
  378. Weiß, E. (1993), “Neue Beiträge zur Friedenspädagogik V: Der philosophische Aufgabenkomplex der Friedenspädagogik - Zielbegründung, Begriffsklärungen. Selbstverständigung”, Kieler Berichte aus dem Institut für Pädagogik der Christian-Albrechts-Universität zu Kiel. Rote Reihe: Phänomenologische und hermeneutische Pädagogik, Pädagogische Anthropologie, Ethik und Erziehung, 27,Kiel.
  379. Weiß, E. (1998), Diskurs Frieden Pädagogik. Reflexionen zur Friedenserziehung und politischen Bildung, Kiel/Köln: Peter Götzelmann Verlag.
  380. Wellington, J. [eds] (1986), Controversial issues in the curriculum, Oxford:  Basil Blackwell Ltd.
  381. Wenden L.Α. (2007). Educating for a critically literate civil society: incorporating the linguistic perspective into peace education.Journal of Peace Education, 4/2 , pp.163 - 180 .
  382. Whyld, Janie (1986) Anti-Sexist Teaching with Boys, Caistor, Lincs: Whyld Publishing.
  383. Williams, N., Keith, R. (2000). Democracy and Montessori Education.  Peace Review. 12/2, pp. 217-222.
  384. Winkel, R. (1986). Die kritisch kommunikative Didaktik. Στο: Gudjons, H., Teske, R., Winkel, R. (ed.). Erziehungswissenschaftliche Theorien. Hamburg: Bergmann + Helbig, pp. 79-33.
  385. Winkel, R. (1988). Antinomische Pädagogik und kommunikative Didaktik. Düsseldorf: Schwann.
  386. Wintersteiner, W, (2001), „Haetten wir das Wort, wir braeuchten die Waffen nicht“. Erziehung fuer eine Kultur des Friedens.  Innsbruck, Vienna, Munich: Studien Verlag.
  387. Wintersteiner, W, (2004)2, Paedagogik des Anderen. Bausteine fuer eine Friedenspaedagogik in der Postmoderne, Muenster: Waxmann.
  388. Wintersteiner, W, Spajic-Vrkas, V., Teutsch, R. (eds.) (2003), Peace Education in Europe. Visions and experiences, Muenster: Waxmann.
  389. Wintersteiner, W. (2003). A Legal Framework for Peace Education. In: Wintersteiner, W.,  Spajić-Vrkaš, V., Teutsch, R. (ed.). Peace Education in Europe. Visions and experiences. Münster, New York: Waxmann, pp. 314-346.
  390. Wulf, C. (1973a), Einleitung: Friedenserziehung in der Diskussion: (Εισαγωγή). In:  Wulf, C. (ed.), Friedenserziehung in der Diskussion, München: R. Piper & Co. Verlag, pp. 11-19.
  391. Wulf, C. (1978)4, Friedenserziehung. In: Wulf, C. Wörterbuch der Erziehung, 3, München-Zürich,  pp. 218-223.
  392. Wulf, C. (1994), “Education for Peace”, στο: Husén, T., Postelethwaite, N.T., The International Encyclopedia of Education, 3, Oxford: Pergamon, pp.. 1729-1733.
  393. Wulf, C. (ed.) (1973). Kritische Friedenserziehung. Frankfurt: Suhrkamp.
  394. Wulf, Ch. (2003). Educational Science: Hermeneutics, Empirical Research, Critical Theory.Münster, New York, München, Berlin: Waxmann.
  395. Wulf, Ch., Merkel, Ch. (2002), Globalisierung als Herausforderung der Erziehung. Theorien, Grundlagen, Fallstudien,
  396. Young, M.F.D. (1998). The curriculum of the Future. From the ‘new sociology of education to a critical theory of learning. Routledge.
  397. Zimbardo, P. (1972). The Stanford Prison Experiment a Simulation Study of the Psychology of Imprisonment. Philip G. Zimbardo, Inc.
  398. Zimbardo, P. (2007). The Lucifer effect: Understanding how good people turn evil. New York: Random House.

Ιστοσελίδες

  1. http://basoped.web.auth.gr
  2. http://kesbide.web.auth.gr
  3. http://www.efpinternational.org/index.php/News/efp-receives-new-grant.html
  4. http://www.friedenspaedagogik.de
  5. http://www.unesco.auth.gr
  6. http://www.tandf.co.uk/journals/offer

Ενότητες

Βία, τα σύγχρονα παγκόσμια προβλήματα και η Παιδαγωγική της Ειρήνης. Σκοπός και πρόγραμμα του σεμιναρίου. Η εξέλιξη του ειρηνιστικού παιδαγωγικού λόγου και της ειρηνιστικής εκπαιδευτικής πράξης έως τον Μεσοπόλεμο (από τον Κομένιο έως τη Νέα Αγωγή). 

 

Λέξεις Κλειδιά: βία, παγκόσμια προβλήματα, Κομένιος, νέα αγωγή, μοντεσσοριανή αγωγή, δημοκρατία και εκπαίδευση, ένωση μεταρρυθμιστών παιδαγωγών του σχολείου, σοσιαλιστική παιδαγωγική

 

Επιστημολογικός προσδιορισμός, αντικείμενο και «τύποι/παραδείγματα» της Παιδαγωγικής της Ειρήνης.

 

Λέξεις Κλειδιά: ατομική-ηθική παιδαγωγική της ειρήνης, κριτική παιδαγωγική της ειρήνης, εκπαίδευση για την ειρήνη, οικολογική-συστημική παιδαγωγική της ειρήνης

 

Εκπαίδευση για την ανάπτυξη, Πολιτική Εκπαίδευση, Εκπαίδευση για την επίλυση των συγκρούσεων, Αντιρατσισμός και Αντιρατσιστική Εκπαίδευση,  Aντισεξιστική Εκπαίδευση, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Κοινωνική και Προσωπική Εκπαίδευση, Ηθική Εκπαίδευση, Πολυπολιτισμική-Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, Παγκόσμια (Πολιτική) Εκπαίδευση, Εκπαίδευση για τον Αφοπλισμό, Σπουδές για την Ειρήνη,  Διεθνείς Σπουδές.

 

Λέξεις Κλειδιά: εκπαίδευση για την ανάπτυξη, πολιτική εκπαίδευση, εκπαίδευση για την επίλυση των συγκρούσεων, αντιρατσισμός και αντιρατσιστική εκπαίδευση, αντισεξιστική εκπαίδευση, περιβαλλοντική εκπαίδευση, κοινωνική και προσωπική εκπαίδευση, ηθική εκπαίδευση, πολυπολιτισμική-διαπολιτισμική εκπαίδευση, παγκόσμια (πολιτική) εκπαίδευση, εκπαίδευση για τον αφοπλισμό, σπουδές για την ειρήνη, διεθνείς σπουδές

 

1. Κριτική Θεωρία και Κριτική Παιδαγωγική 
2. Κριτική Έρευνα της Ειρήνης: 

  • Ορισμός, θεμελιωτές, στόχοι, πεδίο, μορφές βίας. Ερευνητικά Ινστιτούτα της Κριτικής Έρευνας της Ειρήνης και της Έρευνας της Ειρήνης γενικά.
  • Ερευνητικά πεδία της Κριτικής Έρευνας της Ειρήνης (άμεση, δομική και πολιτισμική βία, αντίθεση κέντρου-περιφέρειας), η διάχυση των αποτελεσμάτων της στην κοινωνία και ο ρόλος της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης.  

Λέξεις Κλειδιά: κριτική θεωρία, κριτική παιδαγωγική, κριτική έρευνα της ειρήνης, άμεση, δομική και πολιτισμική βία, αντίθεση κέντρου-περιφέρειας

 

Αντικείμενο της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης, η επιθετικότητα και η φύση του ανθρώπου, ο ερευνητικός προσανατολισμός της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης. 

 

Λέξεις Κλειδιά: επιθετικότητα και φύση του ανθρώπου, ιδεολογικοκριτική

 

  1. Πεδίο, ερευνητικές τεχνικές και μέθοδοι ανάλυσης. 
  2. Η Έρευνα Δράσης με παράδειγμα. 
  3. Παρουσίαση έρευνας 1: Μορφές βίας στο σύγχρονο ελληνικό Λύκειο: μια μελέτη περίπτωσης.
  4. Παρουσίαση έρευνας 2: Δημιουργώντας ένα σχολικό «πολιτισμό ειρήνης» για παιδιά Ρομά στο ελληνικό Δημοτικό σχολείο: μία έρευνα δράσης υπό το πρίσμα της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης.
  5. Οι εθνικές σχολικές γιορτές: συζήτηση ερευνητικών δεδομένων.
  6. Μορφές βίας στο Γυμνάσιο: Μια μελέτη περίπτωσης – Η έρευνα των φοιτητών και φοιτητριών. 

Λέξεις Κλειδιά: ποιοτική και ποσοτική ερευνητική μεθοδολογία, κριτική και μετακριτική έρευνα, έρευνα δράσης και χειραφετητική έρευνα δράσης, μελέτη περίπτωσης

 

  1. Τα προγράμματα σπουδών και το παράδειγμα ενός κριτικού ειρηνιστικού προγράμματος σπουδών με θέμα «Ναζισμός». Κριτικές ειρηνιστικές παιδαγωγικές πρακτικές.
  2. Το Θέατρο του Καταπιεσμένου και το Θέατρο Forum ως παιδαγωγική πρακτικές της Κριτικής Παιδαγωγικής της Ειρήνης. 

Λέξεις Κλειδιά: πρόγραμμα σπουδών, ενιαιοποιημένο πρόγραμμα σπουδών, ναζισμός, παίξιμο ρόλων, όμιλοι δράσης, θέατρο του καταπιεσμένου, θέατρο forum

 

Ανοικτό Ακαδ. Μάθημα

Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα
Επίπεδο: A+

Αρ. Επισκέψεων :  9218
Αρ. Προβολών :  38528